Rozdział I. Ogólne postanowienia o zobowiązaniach (Tytuł 47 art. 509 - Tytuł 49 art. 591)

Tytuł 47. Określenie zobowiązań. Strony w zobowiązaniach

Artykuł. 509. Określenie zobowiązania i podstawy jego powstania

1. Zobowiązaniem jest stosunek prawny, w którym jedna strona (dłużnik) zobowiązana jest do świadczenia na rzecz drugiej strony (kredytodawcy) określonych czynności (przekazanie majątku, wykonanie pracy, świadczenie usługi, zapłata pieniędzy itp.) lub do wstrzymania się od określonych czynności, a kredytodawca posiada prawo do żądania od dłużnika spełnienia tego obowiązku.

2. Zobowiązanie powstaje z podstaw określonych w art. 11 niniejszego Kodeksu.

3. Zobowiązania powinny opierać się wg zasady rzetelności, rozumności i sprawiedliwości.

Artykuł 510. Strony w zobowiązaniach

2. W zobowiązaniu po stronie dłużnika lub kredytodawcy może występować jedna lub kilka osób jednocześnie.

3. W przypadku, gdy strona w zobowiązaniu posiada jednocześnie prawa i obowiązki uważa się za dłużnika z tym, że zobowiązana jest do dokonania na rzecz drugiej strony oraz

Artykuł 511. Trzecia strona w zobowiązaniu

1. Zobowiązania nie tworzą obowiązku w stosunku do osoby trzeciej. W przypadkach określonych w umowie dla osoby trzeciej mogą być przewidziane prawa dłużnika i (lub) kredytodawcy.

Artykuł 512. Podstawy zamiany kredytodawcy w zobowiązaniu

1. Kredytodawca w zobowiązaniu może zostać zmieniony na inną osobą w wyniku:

1) przekazania własnych praw innej osobie czynnością prawną (odstąpienie prawa roszczenia);

3) spełnienia obowiązku dłużnika przez poręczyciela lub zastawcę (majątkowy poręczyciel);

2. Kredytodawca w zobowiązaniu może zostać zmieniony również w innych przypadkach określonych przepisami prawa.

3. Kredytodawca w zobowiązaniu nie może być zmieniony, jeżeli taki warunek został zawarty w umowie lub przepisami prawa.

Artykuł 513. Forma czynności prawnej dotyczącej zmiany kredytodawcy w zobowiązaniu

1. Czynność prawną obejmującą zmianę kredytodawcy w zobowiązaniu dokonuje się w takiej samej formie co czynność na podstawie której powstało zobowiązanie, prawo roszczenia przekazuje się nowemu kredytodawcy.

2. Czynność prawna dotycząca zmiany kredytodawcy w zobowiązaniu powstałym na podstawie czynności prawnej podlegającej rejestracji państwowej, podlega rejestracji według trybu określonego dla rejestracji tej czynności prawnej, jeżeli przepisami prawa nie przewidziano inaczej.

Artykuł 514. Zakres praw przechodzących na nowego kredytodawcę w zobowiązaniu

1. Na nowego kredytodawcę przechodzą prawa pierwszego kredytodawcy w zobowiązaniu w zakresie i według zasad istniejących w chwili przejścia tych praw, jeżeli w umowie lub przepisami prawa nie przewidziano inaczej.

Artykuł 515. Zobowiązania w których zmiana kredytodawcy jest niedopuszczalna

1. Zamiana kredytodawcy jest niedopuszczalna w zobowiązaniach nierozłącznie związanych z osobą kredytodawcy, a zwłaszcza w zobowiązaniach o naprawienie szkody wyrządzonej kalectwem, innym uszkodzeniem zdrowia lub śmiercią.

Artykuł 516. Tryb zmiany kredytodawcy w zobowiązaniu

1. Zmiany kredytodawcy w zobowiązaniu dokonuje się bez zgody dłużnika, jeżeli w umowie lub przepisami prawa nie przewidziano inaczej.

2. W przypadku, gdy dłużnik nie został pisemnie powiadomiony o zmianie kredytodawcy w zobowiązaniu, nowy kredytodawca ponosi ryzyko powstania niekorzystnych dla niego skutków. W tym przypadku spełnienie przez dłużnika obowiązku w stosunku do pierwszego kredytodawcy jest wykonaniem należnym.

Artykuł 517. Udokumentowanie praw nowego kredytodawcy w zobowiązaniach

1. Pierwotny kredytodawca w zobowiązaniu powinien przekazać nowemu kredytodawcy dokumenty potwierdzające przekazywane prawa i informacje ważne do ich realizacji.

2. Dłużnik posiada prawo do niewykonania własnego obowiązku w stosunku do nowego kredytodawcy do chwili przedstawienia dowodów przejścia do niego praw zobowiązania.

Artykuł 518. Zaprzeczenie dłużnika przeciw roszczeniu nowego kredytodawcy

1. Dłużnik posiada prawo do odmowy spełnienia roszczenia nowego kredytodawcy zobowiązania sprzeciwu jaki posiadał przeciwko pierwotnemu kredytodawcy w chwili otrzymania pisemnego powiadomienia o zmianie kredytodawcy.

2. W przypadku, gdy dłużnik nie otrzymał pisemnego powiadomienia o zmianie

kredytodawcy zobowiązania, posiada prawo do złożenia sprzeciwu przeciwko pierwotnemu kredytodawcy w chwili przedstawienia roszczenia od nowego kredytodawcy lub w przypadku, gdy dłużnik spełnił obowiązek do chwili przedsta-wienia mu roszczenia przez nowego kredytodawcę – w chwili jego wykonania.

Artykuł 519. Odpowiedzialność pierwotnego kredytodawcy zobowiązania

1. Pierwotny kredytodawca zobowiązania odpowiada przed nowym kredytodawcą za nieważność przekazania roszczenia, lecz nie odpowiada za niewykonanie przez dłużnika obowiązku, poza przypadkiem, gdy pierwotny kredytodawca poręczył za dłużnika przed nowym kredytodawcą.

Artykuł 520. Zmiana dłużnika zobowiązania

1. Dłużnik zobowiązania może zostać zmieniony na inną osobą (przepisanie długu) wyłącznie za zgodą kredytodawcy.

Artykuł 521. Forma czynności prawnej dotyczącej zmiany dłużnika zobowiązania

1. Forma czynności prawnej dotyczącej zmiany dłużnika w zobowiązaniu określona jest postanowieniami art. 513 niniejszego Kodeksu.

Artykuł 522. Sprzeciw nowego dłużnika zobowiązania przeciwko roszczeniom kredytodawcy

1. Nowy dłużnik zobowiązania posiada prawo wystąpić przeciw roszczeniom kredytodawcy opartych na stosunkach pomiędzy kredytodawcą a pierwotnym dłużnikiem.

Artykuł 523. Skutki prawne zmiany dłużnika zobowiązania zabezpieczonego poręczeniem lub zastawem

1. Poręczenie lub zastaw udzielony przez inną osobę jest zniesiony po zmianie dłużnika, w przypadku, gdy poręczyciel lub zastawca nie wyraził zgody na zabezpieczenie spełnienia zobowiązania przez nowego dłużnika.

2. Zastaw ustanowiony przez pierwotnego dłużnika pozostaje po zmianie dłużnika w przypadku, gdy inaczej nie przewidziano w umowie lub przepisami prawa.

Artykuł 524. Waluta zobowiązań

1. Zobowiązanie wyrażane jest w jednostkach pieniężnych Ukrainy – hrywni.

2. Ekwiwalent pieniężny zobowiązania, strony mogą określić w obcej walucie.

Artykuł 525. Niedopuszczalność jednostronnej rezygnacji z zobowiązania

1. W przypadku, gdy w umowie lub przepisami prawa nie przewidziano inaczej, niedopuszczalna jest jednostronna rezygnacja z zobowiązania lub jednostronna zmiana jej warunków.

Tytuł 48. Wykonanie zobowiązań

Artykuł 526. Ogólne warunki spełnienia zobowiązań

1. Zobowiązanie powinno być spełnione w sposób należyty, zgodnie z warunkami umowy i postanowieniami niniejszego Kodeksu, innymi aktami prawa cywilnego, a w przypadku braku takich warunków i wymogów – zgodnie ze zwyczajami obrotu gospodarczego lub innymi ogólnie przyjętymi zwyczajami.

Artykuł 527. Spełnienie zobowiązania przez odpowiednie strony

1. Dłużnik zobowiązany jest do spełnienia obowiązków, a kredytodawca – do osobistego przyjęcia spełnienia, jeżeli inaczej nie przewidziano w umowie lub przepisami prawa, nie wynika z istoty zobowiązania, bądź zwyczaju obrotu gospodarczego.

2. Każda ze stron zobowiązania posiada prawo do żądania dowodów potwierdzających spełnienia obowiązku przez odpowiedniego dłużnika lub należytego przyjęcia przez kredytodawcę, bądź upoważnioną osobę oraz ponosi ryzyko skutków nie przedstawienia takiego roszczenia.

Artykuł 528. Spełnienie obowiązku dłużnika przez inną osobę

1. Spełnienie obowiązku może być przekazane przez dłużnika na inną osobę, w przypadku, gdy w umowie, postanowieniami niniejszego Kodeksu, innymi aktami prawa cywilnego lub z istoty zobowiązania nie wynika obowiązek spełnienia obowiązku przez dłużnika osobiście.

W tym przypadku kredytodawca zobowiązany jest do przyjęcia wykonania zaproponowanego przez dłużnika lub przez inną osobę.

2. W przypadku niespełnienia lub nienależytego spełnienia obowiązku dłużnika przez inną

3. Inna osoba może zadowolić się żądaniem kredytodawcy bez zgody dłużnika w przypadku niebezpieczeństwa utraty prawa do majątku dłużnika (prawo dzierżawy, prawo zastawu itp.) na skutek zwrócenia kredytodawcom egzekucji z tego majątku. W tym przypadku na inną osobę przechodzą prawa kredytodawcy w zobowiązaniu i stosuje się postanowienia art. 512–519 niniejszego Kodeksu.

Artykuł 529. Wykonanie zobowiązania w częściach

1. Kredytodawca posiada prawo do nie przyjęcia od dłużnika spełnienia jego obowiązku w częściach, w przypadku, gdy inaczej nie określono w umowie, aktami prawa cywilnego lub nie wynika z istoty zobowiązania, bądź zwyczaju obrotu gospodarczego.

Artykuł 530. Czas (termin) wykonania zobowiązania

1. W przypadku, gdy w zobowiązaniu został określony czas (termin) jego spełnienia to podlega on spełnieniu w tym czasie (terminie).

Zobowiązanie, czas (termin) którego spełnienie określone jest wskazówką do wydarzenia które ma nastąpić, podlega spełnieniu z chwilą nastąpienia tego wydarzenia.

2. W przypadku, gdy czas (termin) spełnienia przez dłużnika obowiązku nie został określony lub został określony z chwilą przedstawienia roszczeń, kredytodawca posiada prawo do żądania jego spełnienia w dowolnym czasie. Dłużnik powinien spełnić taki obowiązek w terminie 7 dni od dnia przedstawienia żądania, w przypadku, gdy obowiązek natychmiastowego spełnienia nie wynika z umowy lub aktów prawa cywilnego.

Artykuł 531. Terminowe wykonanie zobowiązania

1. Dłużnik posiada prawo do spełnienia własnego obowiązku w terminie, jeżeli z umowy, aktów prawa cywilnego lub z istoty zobowiązania, bądź zwyczaju obrotu gospodarczego nie wynika inaczej.

Artykuł 532. Miejsce wykonania zobowiązania

W przypadku, gdy miejsce spełnienia zobowiązania nie zostało określone w umowie, spełnienie następuje:

1) w zobowiązaniach o przekazanie majątku nieruchomego – w miejscu położenia tego majątku;

2) w zobowiązaniach o przekazanie towaru (majątku), podlegające umowie przewozu – w miejscu zdania towaru (majątku) przewoźnikowi;

3) w zobowiązaniach o przekazanie towaru (majątku) wynikające z innych czynności prawnych – w miejscu produkcji lub przechowywania towaru (majątku), w przypadku, gdy to miejsce było znane kredytodawcy w chwili powstania zobowiązania;

4) w zobowiązaniach pieniężnych - w miejscu zamieszkania kredytodawcy, a w przypadku, gdy kredytodawcą jest osoba prawna – w siedzibie w chwili powstania zobowiązania.

W przypadku, gdy kredytodawca w chwili spełnienia zobowiązania zmienił miejsce zamieszkania (siedzibę) i powiadomił o tym dłużnika, zobowiązanie spełnia się w nowym miejscu zamieszkania (siedzibie) kredyto-dawcy z przeniesieniem na kredytodawcę wszystkich kosztów związanych ze zmianą miejsca spełnienia;

2. Zobowiązania mogą być spełnione w innym miejscu, jeżeli tak określono w aktach prawa cywilnego lub wypływa to z istoty zobowiązania, bądź zwyczaju obrotu gospodarczego.

Artykuł 533. Waluta wykonania zobowiązania pieniężnego

2. W przypadku, gdy w zobowiązaniu określono ekwiwalent pieniężny w walucie obcej, suma podlegająca spłacie w hrywni przeliczana jest według oficjalnego kursu odpowiedniej waluty na dzień płatności, w przypadku, gdy inny tryb jej określania nie został przewidziany w umowie lub przepisami prawa, bądź innym aktem normatywno-prawnym.

3. Wykorzystywanie waluty obcej, a także dokumentów płatniczych w walucie obcej w trakcie rozliczeń na terytorium Ukrainy za zobowiązania dopuszcza się w przypadkach, trybie i na warunkach określonych przepisami prawa.

Artykuł 534. Kolejność zaspokajania wierzytelności zobowiązań pieniężnych

1. W przypadku, gdy w umowie nie przewidziano inaczej oraz w przypadku braku dostatecznej sumy do dokonania rozliczeń z tytułu zobowiązań pieniężnych w pełnej wysokości roszczenie kredytodawcy uiszcza się w następującej kolejności:

1) w pierwszej kolejności pokrywa się koszty kredytodawcy związane z otrzymaniem wykonania;

Artykuł 535. Zwiększenie kwot wypłacanych przez osoby fizyczne w zobowiązaniach pie-niężnych

1. W przypadku zwiększenia się określonego przepisami prawa nieopodatkowanego minimum wynagrodzenia osoby fizycznej, kwota do wypłaty z zobowiązań pieniężnych dla osoby fizycznej (pokrycie strat wyrządzonych kalectwem, inne uszkodzenie zdrowia lub śmierć, z tytułu umowy dożywotniego utrzymania (opieki) i w innych przypadkach określonych w umowie lub przepisami prawa zwiększa się proporcjonalnie.

2. W przypadku, gdy w wyniku wypłaty zwiększonej kwoty strona, która zobowiązana była do dokonania tej wypłaty, traci zysk który liczyła w czasie zawierania umowy, na żądanie tej strony orzeczeniem sądu umowa może być zerwana.

Artykuł 536. Procenty ( odsetki)

1. Za korzystanie z cudzych środków pieniężnych dłużnik zobowiązany jest do zapłaty procentów, jeżeli w umowie między osobami fizycznymi nie określono inaczej.

2. Wysokość % za korzystanie z cudzych środków pieniężnych określana jest w umowie, przepisami prawa lub innymi aktami prawa cywilnego.

Artykuł 537. Wykonanie zobowiązania wniesienia długu do depozytu notariusza

1. Dłużnik posiada prawo spełnienia własnych obowiązków poprzez wniesienie dla kredytodawcy pieniędzy lub papierów wartościowych w depozyt notariusza w przypadku, gdy:

1) nieobecności kredytodawcy lub upoważnionej przez niego osoby w miejscu spełnienia zobowiązań;

2) uchylania się kredytodawcy lub upoważnionej przez niego osoby od przyjęcia spełnienia lub w przypadku innego przedłużania z ich strony;

2. Notariusz powiadamia kredytodawcę według trybu określonego postanowieniami przepisów prawa o wniesieniu długu w depozyt.

Artykuł 538. Jednoczesne wykonanie zobowiązań wzajemnych

1. Wykonanie obowiązku przez jedną ze stron, które zgodnie z odpowiednią umową zostało omówione spełnienie przez drugą stronę własnego obowiązku jest jednoczesnym spełnieniem zobowiązania.

2. We wzajemnym spełnieniu zobowiązania strony powinny spełnić własne obowiązki jednocześnie, jeżeli w umowie, aktami prawa cywilnego, z istoty zobowiązania lub zwyczaju obrotu gospodarczego nie wynika inaczej.

Strona, która wcześniej dowiedziała, że nie jest w stanie spełnić własnego obowiązku powinna jednocześnie powiadomić o tym drugą stronę.

3. W przypadku niewykonania przez jedną ze stron zobowiązania własnego obowiązku lub istnienia oczywistych podstaw uważać, że nie spełni własnego obowiązku w określonym czasie (terminie) lub spełni je nie w całości, druga strona posiada prawo do wstrzymania spełnienia własnego obowiązku, odmówić speł-nienia w części lub w pełnym zakresie.

4. W przypadku, gdy wzajemne spełnienie obowiązku zostało spełnione przez jedną ze stron, nie zważając na spełnienie przez drugą stronę własnego obowiązku, druga strona zobowiązana jest spełnić własny obowiązek.

Artykuł 539. Wykonanie zobowiązania zamiennego

1. Alternatywnym ( zamiennym) jest zobowiązanie, w którym dłużnik zobowiązany jest do wykonania jednej lub kilku czynności. Dłużnik posiada prawo wyboru przedmiotu zobowiązania, jeżeli inaczej nie przewidziano w umowie, akcie prawa cywilnego, nie wynika z istoty zobowiązania lub zwyczaju obrotu gospodarczego.

Artykuł 540. Wykonanie zobowiązania, w którym uczestniczy kilku kredytodawców i kilku dłużników

1. W przypadku, gdy w zobowiązaniu bierze udział kilku kredytodawców lub kilku dłużników, każdy z kredytodawców posiada prawo do żądania spełnienia, a każdy z dłużników powinien spełnić obowiązek w równej części, jeżeli w umowie lub akcie prawa cywilnego nie przewidziano inaczej.

Artykuł 541. Solidarne zobowiązanie

1. Solidarny obowiązek lub solidarne żądanie wynikają w przypadkach określonych w umowie lub przepisami prawa, zwłaszcza w przypadku niepodzielności przedmiotu zobowiązania.

Artykuł 542. Solidarne żądanie kredytodawców

1. W przypadku solidarnego żądania kredytodawcy (solidarnych kredytodawców), każdy z kredytodawców posiada prawo do przedstawienia dłużnikowi roszczenia w pełnym zakresie.

Do chwili przedstawienia roszczenia przez jednego z solidarnych kredytodawców, dłużnik posiada prawo spełnić własny obowiązek dowolnemu z kredytodawców według własnego uznania.

2. Dłużnik nie posiada prawa do występowania przeciw roszczeniom jednego z solidarnych kredytodawców opartego na takich stosunkach dłużnika z innymi solidarnymi kredytodawcami w których ten kredytodawca nie bierze udziału.

3. Spełnienie przez dłużnika własnego obowiązku jednemu z solidarnych kredytodawców w pełnym zakresie zwalnia dłużnika od spełnienia pozostałym solidarnym kredytodawcom.

4. Solidarny kredytodawca, który otrzymał od dłużnika spełnienie, zobowiązany jest do przekazania przysługujących każdemu z pozostałych solidarnych kredytodawców w równych częściach, jeżeli w umowie między nimi nie przewidziano inaczej.

Artykuł 543. Solidarny obowiązek dłużników

1. W przypadku solidarnego obowiązku dłużników (solidarnych dłużników) kredytodawca posiada prawo do żądania spełnienia obowiązku w części lub w pełnym zakresie zarówno od wszystkich dłużników łącznie, jak i od jakiegokolwiek z nich oddzielnie.

2. Kredytodawca, który otrzymał spełnienie obowiązku nie w pełnym zakresie od jednego z solidarnych dłużników, posiada prawo do żądania brakującego świadczenia od pozostałych solidarnych dłużników.

Solidarni dłużnicy pozostają zobowiązani do chwili, gdy ich obowiązek nie zostanie spełniony w pełnym zakresie.

3. Solidarny dłużnik nie posiada prawa do występowania przeciwko roszczeniom kredytodawcy opartych na takich stosunkach co pozostali solidarni dłużnicy z kredytodawcą w których ten dłużnik nie bierze udziału.

4. Spełnienie solidarnego obowiązku w pełnym zakresie przez jednego z dłużników znosi obowiązek pozostałych solidarnych dłużników przed kredytodawcą.

Artykuł 544. Prawo dłużnika, który spełnił solidarny obowiązek zwrotnego żądania

1. Dłużnik, który spełnił solidarny obowiązek, posiada prawo do zwrotnego roszczenia (regres) od każdego z pozostałych solidarnych dłużników w równej części, z uwzględnieniem przypadającej na niego części, jeżeli w umowie lub przepisami prawa nie przewidziano inaczej.

2. W przypadku, gdy jeden z solidarnych dłużników nie spłacił części przysługującej solidarnemu dłużnikowi który w pełnym zakresie spełnił solidarny obowiązek, niezapłacona część przypada na każdego z pozostałych solidarnych dłużników w równej części.

Artykuł 545. Potwierdzenie wykonania zobowiązania

1. Po przyjęciu wykonania zobowiązania, kredytodawca powinien na żądanie dłużnika wydać potwierdzenie spełnienia w części lub w pełnym zakresie.

2. W przypadku, gdy dłużnik wydał kredytodawcy dokument dłużny, kredytodawca przyjmując wykonanie zobowiązania powinien zwrócić go dłużnikowi. W przypadku braku możliwości zwrotu dokumentu dłużnego kredytodawca powinien napisać o tym w dokumencie potwierdzającym.

3. Istnienie dokumentu dłużnego u dłużnika potwierdza spełnienie przez niego obowiązku.

4. W przypadku odmowy zwrotu dokumentu dłużnego przez kredytodawcę lub wydania pokwitowania dłużnik posiada prawo do wstrzymania spełnienia zobowiązania. W tym przypadku następuje przeterminowanie u kredytodawcy.

Tytuł 49. Zabezpieczenie spełnienia zobowiązań

§ 1. Ogólne postanowienia o zabezpieczeniu spełnienia zobowiązań

Artykuł 546. Rodzaje zabezpieczenia spełnienia zobowiązań

1. Spełnienie zobowiązania może być zabezpieczone w formie kary, poręczeniem, gwarancją, zastawem, przetrzymaniem, zadatkiem.

2. W umowie lub przepisami prawa mogą być określone inne rodzaje zabezpieczenia wykonania zobowiązań.

Artykuł 547. Forma czynności prawnej zabezpieczenia spełnienia zobowiązań

1. Czynność prawna zabezpieczająca spełnienie zobowiązania sporządzana jest w formie pisemnej.

2. Czynność prawna zabezpieczenia wykonania zobowiązania bez zachowania formy pisemnej jest nikczemna.

Artykuł 548. Ogólne warunki zabezpieczenia wykonania zobowiązania

1. Wykonanie zobowiązań (podstawowego zobowiązania) zabezpiecza się w przypadku, gdy nie zostało to określone w umowie lub przepisami prawa.

2. Nieważne zobowiązanie nie podlega zabezpieczeniu. Brak podstawowego zobowiązania (roszczenia) znosi nieważność czynności prawnej obejmującej jego zabezpieczenie, w przypadku gdy postanowieniami niniejszego Kodeksu nie przewidziano inaczej.

3. Nieważność czynności prawnej zabezpieczenia spełnienia zobowiązania nie znosi nieważności podstawowego zobowiązania.

Artykuł 549. Określenie kary

1. Karą umowną (określona kwota, odsetki) jest suma pieniężna lub inny majątek, który dłużnik powinien przekazać kredytodawcy w przypadku naruszenia przez niego zobowiązania.

2. Karą umowną jest kara, którą nalicza się w % od sumy niewykonanego lub nienależytego wykonania zobowiązania.

3. Odsetki są karą umowną, które oblicza się % od kwoty nieterminowego wykonania zobowiązania pieniężnego za każdy dzień przekroczenia wykonania.

Artykuł 550. Podstawy powstania prawa do kar umownych

1. Prawo do kary umownej przysługuje niezależnie od powstania u kredytodawcy strat wyrządzonych nie wykonaniem lub nienależnym wykonaniem zobowiązań.

3. Kredytodawca nie posiada prawa do kary umownej w przypadku gdy dłużnik nie odpowiada za naruszenie zobowiązań. (art. 617 niniejszego Kodeksu)

Artykuł 551. Przedmiot kar umownych

1. Przedmiotem kar umownych może być suma pieniężna, majątek ruchomy i nieruchomy.

2. W przypadku, gdy przedmiotem kary umownej jest suma pieniężna, jej wysokość określana jest w umowie lub aktem prawa cywilnego.

Na podstawie umowy wysokość kary umownej określonej przepisami prawa może być zwiększona.

Strony mogą umówić się o zmniejszeniu wysokości kary umownej określonej aktem prawa cywilnego poza przypadkami określonymi przepisami prawa.

3. Wysokość kary umownej może być zmniejszona orzeczeniem sądu, jeżeli znacznie przekracza wysokość strat i występują inne okoliczności posiadające istotne znaczenie.

Artykuł 552. Prawne skutki spłaty (przekazania) kar umownych

1. Spłata (przekazanie) kary umownej nie zwalnia dłużnika od spełnienia własnego obowiązku.

2. Spłata (przekazanie) kary umownej nie pozbawia kredytodawcę prawa do wypłaty strat wyrządzonych nie wykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania.

Artykuł 553. Umowa poręczenia

1. W umowie poręczenia, poręczyciel poręcza przed kredytodawcą dłużnika za spełnienie przez niego własnego obowiązku.

Poręczyciel odpowiada przed kredytodawcą za naruszenie zobowiązania przez dłużnika.
2. Poręczeniem może być zabezpieczone wykonanie zobowiązania w części lub w pełnym zakresie.

Artykuł 554. Prawne skutki naruszenia zobowiązania zabezpieczonego poręczeniem

1. W przypadku naruszenia przez dłużnika zobowiązania zabezpieczonego poręczeniem, dłużnik i poręczyciel odpowiadają przed kredytodawcą jak solidarni dłużnicy, jeżeli w umowie poręczenia nie określono dodatko-wej (solidarnej) odpowiedzialności poręczyciela.

2. Poręczyciel odpowiada przed kredytodawcą w tym zakresie co dłużnik łącznie ze spłatą podstawowego długu, procentów, kar umownych, pokryciem strat, jeżeli w umowie poręczenia nie przewidziano inaczej.

3. Osoby, które wspólnie udzieliły poręczenia odpowiadają przed kredytodawcą solidarnie, jeżeli w umowie poręczenia nie przewidziano inaczej.

Artykuł 555. Prawa i obowiązki poręczyciela w przedstawienia w stosunku do roszczenia

1. W przypadku otrzymania roszczenia ze strony kredytodawcy, poręczyciel zobowiązany jest do powiadomienia o tym dłużnika, w przypadku, gdy otrzymał pozew z roszczeniem – ubiegać się o dołączenie dłużnika do udziału w sprawie.

W przypadku, gdy poręczyciel nie powiadomił dłużnika o roszczeniu kredytodawcy sam spełnia zobowiązania, dłużnik posiada prawo do złożenia sprzeciwu przeciwko roszczeniom poręczyciela dołączając wszystkie dowody które posiada przeciwko roszczeniom kredytodawcy.

2. Poręczyciel posiada prawo do wystąpienia przeciwko roszczeniom kredytodawcy, z którym mógłby wystąpić sam dłużnik pod warunkiem, że sprzeciw nie jest związany z osobą dłużnika. Poręczyciel posiada prawo do wystąpienia ze sprzeciwem także wówczas, gdy dłużnik odmawia jego przyjęcia lub określił własne zobowiązanie.

Artykuł 556. Prawo poręczyciela, który spełnił zobowiązanie

1. Po spełnieniu przez poręczyciela zobowiązania zabezpieczonego poręczeniem, kredytodawca powinien wręczyć mu dokumenty potwierdzające spełnienie obowiązku przez dłużnika.

2. Na poręczyciela, który spełnił zobowiązanie zabezpieczone poręczeniem, przechodzą wszystkie prawa kredytodawcy całego zobowiązania, w tym również zabezpieczone jego spełnieniem.

3. Do każdego z wielu poręczycieli, którzy spełnili zobowiązanie zabezpieczone poręczeniem przechodzą prawa kredytodawcy w wysokości części obowiązku przez nich wykonanych.

Artykuł 557. Powiadomienie poręczyciela o wykonaniu zobowiązania przez dłużnika

1. Dłużnik, który spełnił zobowiązania zabezpieczone poręczeniem powinien niezwłocznie powiadomić o tym poręczyciela.

2. Poręczyciel, który spełnił zobowiązanie zabezpieczone poręczeniem w związku z nie otrzymaniem od dłużnika powiadomienia o spełnieniu przez niego własnego obowiązku, posiada prawo zwrotu uzyskanego lub przedstawienia dłużnikowi zwrotnego roszczenia.

Artykuł 558. Opłata usługi poręczyciela

1. Poręczyciel za usługi świadczone dłużnikowi posiada prawo do wynagrodzenia.

Artykuł 559. Zniesienie poręczenia

1. Poręczenie znosi się ze zniesieniem zabezpieczonego w nim zobowiązania, a także w przypadku zmiany zobowiązania bez zgody poręczyciela w wyniku czego zwiększa się wielkość jego odpowiedzialności.

2. Poręczenie znosi się, jeżeli po nastąpieniu terminu spełnienia zobowiązania kredytodawca odmówił przyjęcia należnego spełnienia zaproponowanego przez dłużnika lub poręczyciela.

3. Poręczenie znosi się w przypadku przekazania długu innej osobie, jeżeli poręczyciel nie poręczył nowemu dłużnikowi.

4. Poręczenie znosi się po zakończeniu terminu określonego w umowie poręczenia.

W przypadku, gdy termin nie został określony, poręczenie znosi się w przypadku gdy kredytodawca w terminie 6 miesięcy od dnia nastąpienia terminu wykonania podstawowego zobowiązania nie przedstawił poręczycielowi roszczenia.

W przypadku, gdy termin zobowiązania podstawowego nie został określony lub określony z chwilą przedstawienia roszczenia poręczenie znosi się , w przypadku, gdy kredytodawca nie przedstawił pozwu przeciwko poręczycielowi w terminie 1 roku od dnia zawarcia umowy poręczenia.

Artykuł 560. Określenie gwarancji

1. Gwarancji udziela bank, inna instytucja finansowa, organizacja ubezpieczeniowa (gwarant) gwarantuje kredytodawcy (beneficjentowi) wykonanie przez dłużnika (pryncypałem) własnego obowiązku.

Gwarant odpowiada przed kredytodawcą za naruszenie zobowiązań przez dłużnika.

Artykuł 561. Termin ważności gwarancji

2. Gwarancja obowiązuje od dnia jej wydania, jeżeli w gwarancji nie określono inaczej.

3. Gwarancja nie może być odwołana przez gwaranta, jeżeli w gwarancji nie określono inaczej.

Artykuł 562. Niezależność gwarancji od zobowiązania głównego

1. Zobowiązanie gwaranta przed kredytodawcą nie zależy od zobowiązania głównego (jego zniesienia lub nieważności), a zwłaszcza wówczas, gdy w gwarancji zawarte są odesłania na zobowiązanie główne.

Artykuł 563. Prawne skutki naruszenia zobowiązania zabezpieczonego gwarancją przez dłużnika

1. W przypadku naruszenia przez dłużnika zobowiązania ubezpieczonego gwarancją, gwarant zobowiązany jest do zapłaty kredytodawcy sumy pieniężnej zgodnie z warunkami zawartymi w gwarancji.

2. Roszczenie kredytodawcy w stosunku do gwaranta o zapłatę sumy pieniężnej zgodnie z wydaną przez niego gwarancją przedstawiane jest w formie pisemnej. Do roszczenia dołącza się dokumenty wskazane w gwarancji.

3. W roszczeniu w stosunku do gwaranta lub w dołączonych do niego dokumentach kredytodawca powinien wskazać na czym polega naruszenie przez dłużnika zobowiązania podstawowego ubezpieczonego gwarancją.

4. Kredytodawca może przedstawić roszczenie w stosunku do gwaranta w granicach terminu określonego w wydanej gwarancji.

5. W przypadku, gdy w gwarancji nie przewidziano inaczej kredytodawca nie może przekazywać innej osobie praw do roszczeń w stosunku do gwaranta .

Artykuł 564. Obowiązki gwaranta w trakcie rozpatrywania roszczenia kredytodawcy

1. Po otrzymaniu roszczenia od kredytodawcy gwarant powinien niezwłocznie powiadomić o tym dłużnika i przekazując mu kopię roszczenia łącznie z załączonymi do niego dokumentami.

2. Gwarant powinien rozpatrzyć roszczenie kredytodawcy łącznie z dodanymi do niego dokumentami w ter-minie określonym w gwarancji, a w przypadku braku terminu – w rozumnym terminie określając zgodność roszczenia oraz warunki gwarancji zwarte w dołączonych dokumentach.

Artykuł 565. Prawo gwaranta do odmowy zaspokojenia roszczeń ze strony kredytodawcy

1. Gwarant posiada prawo do odmowy zaspokojenia roszczeń ze strony kredytodawcy w przypadku, gdy roszczenie lub dodane do niego dokumenty nie odpowiadają warunkom gwarancji lub w przypadku, gdy zostały przekazane gwarantowi po zakończeniu terminu ważności gwarancji.

2. O odmowie zaspokojenia roszczeń gwarant powinien bezzwłocznie powiadomić kredytodawcę.

3. W przypadku, gdy gwarant po przedstawieniu przez kredytodawcę roszczenia, dowiedział się o nieważności zobowiązania podstawowego lub o jego zniesieniu powinien niezwłocznie powiadomić o tym kredytodawcę i dłużnika.

Ponowne roszczenie kredytodawcy uzyskane przez gwaranta po takim powiadomieniu podlega zaspokojeniu.

Artykuł 566. Obowiązek gwaranta

1. Obowiązek gwaranta przed kredytodawcą ogranicza się do zapłaty sumy objętej gwarancją.

W przypadku naruszenia obowiązku przez gwaranta jego odpowiedzialność przed kredytodawcą nie ogranicza się do kwoty na którą wydano gwarancję, jeżeli inaczej nie przewidziano w gwarancji.

Artykuł 567. Wynagrodzenie za usługi gwaranta

1. Za usługi świadczone dłużnikowi gwarant posiada prawo do wynagrodzenia.

Artykuł 568. Zniesienie gwarancji

3) odmowy kredytodawcy spełnienia obowiązków wynikających z gwarancji poprzez zwrócenie jej gwarantowi lub poprzez złożenie gwarantowi w formie pisemnej wniosku o zwolnienie go od spełnienia obowiązków zawartych w gwarancji.

2. Gwarant, który dowiedział się o zniesieniu gwarancji bezzwłocznie powiadamia o tym dłużnika.

Artykuł 569. Prawo gwaranta do zwrotnego roszczenia w stosunku do dłużnika

1. Gwarant posiada prawo do zwrotnej odmowy (regres) w stosunku do dłużnika w granicach sumy spłaconej przez niego wynikającej z gwarancji kredytodawcy, jeżeli w umowie między gwarantem i dłużnikiem nie przewidziano inaczej.

Zgodnie z ogólnymi zasadami gwarant posiada prawo do zwrócenia się do pryncypała z roszczeniem o zwrot kwoty spłaconej w pierwszej kolejności wynikającej z gwarancji kredytowej. Biorąc pod uwagę charakter stosunków między gwarantem a dłużnikiem ( art. 567 Kodeksu Cywilnego) staje się oczywistym że roszczenie zwrotne nie może uwzględniać wysokości wynagrodzenia uzyskanego przez gwaranta za wydaną gwarancję bankową oraz podlega odpowiedniemu zmniejszeniu.

Gwarant w porozumieniu z dłużnikiem może zostać pozbawiony prawa do zwrotnego wynagrodzenia;

Gwarant zgodnie z umową może posiadać prawo do regresu, lecz w granicach odróżniającej się od kwoty zapłaconej przez gwaranta beneficjentowi;

Gwarant pozbawiony jest prawa do zwrotnego roszczenia (regresu) w stosunku do dłużnika w przypadku gdy zapłacona kwota przez gwaranta kredytodawcy nie odpowiada warunkom gwarancji , w przypadku gdy w umowie między gwarantem i dłużnikiem nie przewidziano inaczej.

Artykuł 570. Określenie zadatku

1. Zadatkiem jest suma pieniężna lub majątek ruchomy wydawany przez dłużnika kredytodawcy na rzecz przysługujących mu płatności wynikających z umowy, w celu potwierdzenia zobowiązań oraz zabezpieczenia ich wykonania.

2. W przypadku, gdy nie będzie określone, że suma spłacona jest zadatkiem to uważa się ją za awans ( zaliczkę).

Zadatek zgodnie z art. 546 KC traktowany jest za jeden z tradycyjnych rodzajów zabezpieczeń wykonania zobowiązań. Określenie zadatku zawarte jest w omawianym artykule i można przedstawić jego charakterystyczne cechy następująco:

Zadatkiem można zabezpieczać wyłącznie zobowiązania wynikające z umów. Odpowiednio zadatek nie może być wykorzystywany do zabezpieczania zobowiązań w celu bezpodstawnego wzbogacenia się i in.

Zadatkiem może być zabezpieczone zobowiązania wynikające z zobowiązań gotówkowych. Wniosek taki wynika bezpośrednio z postanowień, że zadatek wydaje się odpowiedniej stronie umowy zobowiązania na rzecz wynikających z niej płatności.

Nowością doktryny ustawodawstwa cywilnego Ukrainy jest fakt uznania za zadatek wyłącznie gotówki lecz również majątku ruchomego.

W zależności od przedmiotu ( formy) zadatku można podzielić go na gotówkowy i majątkowy.

Artykuł 571. Skutki prawne naruszenia lub zniesienia zobowiązania zabezpieczonego zadatkiem

1. W przypadku, gdy naruszenie zobowiązania spowodowane było z winy dłużnika, zadatek pozostaje u kredytodawcy.

W przypadku, gdy naruszenie zobowiązania spowodowane było winą kredytodawcy, to kredytodawca zobowiązany jest do zwrócenia dłużnikowi zadatku oraz dodatkowo do zapłaty sumy w wysokości zadatku lub jego wartości.

2. W przypadku, gdy w umowie nie przewidziano inaczej strona winna naruszenia zobowiązania, zobowiązana jest do pokrycia stronie drugiej strat w kwocie przekraczającą wysokość (wartość) zadatku.

3. W przypadku zniesienia zobowiązania do początku jego wykonania lub na skutek niemożliwości jego wykonania zadatek podlega zwrotowi.

Artykuł 572. Określenie zastawu

1. Z mocy zastawu kredytodawca (wierzyciel) posiada prawo, w przypadku niewykonania przez dłużnika (zastawcę) zobowiązania zabezpieczonego zastawem do zaspokojenia roszczeń z zastawionego majątku przeważnie przed innymi wierzycielami tego dłużnika, jeżeli postanowieniami przepisów prawa (prawo zastawu) nie przewidziano inaczej.

Artykuł 573. Zabezpieczenia roszczenia w przyszłości

Artykuł 574. Podstawy powstania zastawu

2. W zastawie wynikającym z przepisów prawa stosuje się postanowienia niniejszego Kodeksu dotyczącego zastawu, który wynika na podstawie umowy, jeżeli przepisami prawa nie przewidziano inaczej.

Artykuł 575. Poszczególne rodzaje zastawu

1. Hipoteką jest zastaw majątku nieruchomego, który pozostał w rozporządzeniu zastawcy lub osoby trzeciej.

2. Zakładem jest zastaw majątku ruchomego wydany w rozporządzanie zastawnikowi lub na jego polecenie – osobie trzeciej.

3. Zasady hipoteki ziemi i innych poszczególnych rodzajów zastawu, określane są przepisami prawa.

Artykuł 576. Przedmiot zastawu

1. Przedmiotem zastawu może być dowolny majątek (w szczególności rzecz, papiery wartościowe, prawa majątkowe), który może być wywłaszczony przez zastawcę lub z którego może być prowadzone dochodzenie zaspokojenia.

2. Przedmiotem zastawu może być majątek, który zastawca nabywa po powstaniu zastawu (przyszły urodzaj, wychów zwierząt itp.).

3. Prawa zastawnika (prawo zastawu) obejmuje poza rzeczą będącą przedmiotem zastawu jego przynależności, jeżeli w umowie nie przewidziano inaczej. Prawo zastawu obejmuje płody, produkcję i dochody uzyskane od zastawionego majątku w przypadkach określonych w umowie.

4. Przedmiotem zastawu nie mogą być narodowe, kulturowe i historyczne wartości będące obiektami prawa własności państwowej, wpisane lub podlegające wpisowi do Państwowego Rejestru Narodowego Dziedzictwa Kulturowego.

5. Przedmiotem zastawu nie mogą być wierzytelności o charakterze osobistym, a także inne wierzytelności w stosunku do których zastaw jest zabroniony przepisami prawa.

6. Przedmiot zastawu pozostaje u zastawcy, jeżeli w umowie lub przepisami prawa nie przewidziano inaczej.

7. Zastaw poszczególnych rodzajów majątku może być zabroniony lub ograniczony przepisami prawa.

Artykuł 577. Notarialne potwierdzenie umowy zastawu i rejestracja zastawu

1. W przypadku, gdy przedmiotem zastawu jest majątek nieruchomy, a także w innych przypadkach określonych przepisami prawa, umowa zastawu podlega potwierdzeniu notarialnemu.

2. Zastaw majątku nieruchomego podlega państwowej rejestracji w przypadkach i trybie określonym przepisami prawa.

3. Zastaw majątku ruchomego może być zarejestrowany na podstawie wniosku zastawnika lub zastawcy z dokonaniem wpisu do Państwowego Rejestru Obciążeń Majątku Ruchomego.

4. Chwilą rejestracji zastawu jest data i czas dokonania odpowiedniego zapisu w Państwowym Rejestrze Obciążeń Majątku Ruchomego .

(art. 577 wraz ze zmianami na podstawie Ustawy Nr 1255-IV (1255-15) z dnia 18.11.2003)

Artykuł 578. Zastaw majątku stanowiącego wspólną własność

1. Majątek stanowiący wspólną własność może być przedmiotem zastawu wyłącznie za zgodą wszystkich współwłaścicieli.

Artykuł 579. Zamiana przedmiotu zastawu

1. Przedmiot zastawu może być zamieniony wyłącznie za zgodą zastawnika, jeżeli w umowie lub przepisami prawa nie przewidziano inaczej.

Artykuł 580. Ryzyko przypadkowego zniszczenia lub uszkodzenia przedmiotu zastawu

1. Ryzyko przypadkowego zniszczenia lub uszkodzenia przedmiotu zastawu ponosi właściciel zastawionego majątku, jeżeli w umowie i przepisami prawa nie określono inaczej.

2. W przypadku przypadkowego zniszczenia lub uszkodzenia przedmiotu zastawu, zastawca na żądanie zastawnika, zobowiązany jest do przekazania równie wartościowego przedmiotu lub w przypadku braku takiej możliwości do odnowienia zniszczonego lub uszkodzonego przedmiotu .

Artykuł 581. Ubezpieczanie przedmiotu zastawu

1. W przypadku , gdy przedmiot zastawu nie podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu, za zgodą stron i uzgodnioną sumą przedmiot może zostać ubezpieczony.

W przypadku nieszczęśliwego wypadku przedmiot zastawu staje się prawem roszczenia do ubezpieczenia.

Artykuł 582. Oszacowanie przedmiotu zastawu

1. Wycenę przedmiotu zastawu przeprowadza się w przypadkach określonych w umowie lub przepisami prawa.

2. Oszacowanie wartości przedmiotu zastawu przeprowadza się przy udziale zastawcy i zastawnika w oparciu o ceny obowiązujące w chwili powstania prawa zastawu, jeżeli inny sposób oszacowania nie określono w umowie lub przepisami prawa.

Artykuł 583. Strony w umowie zastawu

1. Zastawcą może być dłużnik lub osoba trzecia ( majątkowy poręczyciel).

2. Zastawcą może być właściciel rzeczy lub osoba do której należy prawo majątkowe, a także osoba której właściciel rzeczy lub osoba do której należy prawo majątkowe przekazała rzecz lub prawo majątkowe z prawem do zastawu.

3. Zastaw prawa cudzej rzeczy dokonuje się za zgodą właściciela tej rzeczy, jeżeli do przekazania tego prawa zgodnie z umową lub przepisami potrzebna jest zgoda właściciela.

Artykuł 584. Treść umowy zastawu

1. W umowie zastawu określa się istotę, wysokość i termin wykonania zobowiązania zabezpieczonego zastawem, podaje się opis przedmiotu zastawu, a także określa inne warunki uzgodnione przez strony umowy.

2. Opis przedmiotu zastawu w umowie zastawu może być podany w ogólnej formie (wskazówka dotycząca wyglądu zastawionego itp.).

Artykuł 585. Moment powstania prawa zastawu

1. Prawo zastawu powstaje z momentem zawarcia umowy zastawu, a w przypadku, gdy umowa podlega potwierdzeniu notarialnemu – z chwilą jej notarialnego potwierdzenia.

2. W przypadku, gdy przedmiot zastawu zgodnie z umową lub przepisami prawa powinien znajdować się w rozporządzaniu zastawnika, prawo zastawu powstaje z chwilą przekazania przedmiotu zastawu.

W przypadku, gdy takie przekazanie było dokonane do chwili zawarcia umowy zastawu, prawo zastawu powstaje z momentem zawarcia umowy.

Artykuł 586. Użytkowanie i rozporządzanie przedmiotem zastawu

1. Zastawca posiada prawo do użytkowania przedmiotu zastawu zgodnie z jego przeznaczeniem, w tym również do zbierania płodów i dochodów, jeżeli w umowie nie przewidziano inaczej oraz wynika z istoty zastawu.

2. Zastawca posiada prawo do wywłaszczania przedmiotu zastawu, przekazywania w użytkowanie innej osobie lub w inny sposób rozporządzania wyłącznie za zgodą zastawnika, jeżeli w umowie nie przewidziano inaczej.

3. Zastawca posiada prawo do zapisu w testamencie zastawionego majątku. Czynność prawna ograniczająca prawo do zapisu w testamencie jest nikczemna.

4. Zastawnik posiada prawo do użytkowania przekazanego przedmiotu zastawu wyłącznie w przypadkach określonych w umowie. W umowie na zastawnika może być nałożony obowiązek pozyskiwania z przedmiotu zastawu płodów i dochodów.

1. W przypadku, gdy w umowie nie przewidziano inaczej, osoba zarządzająca przedmiotem zastawu, zobowiązana jest do:

1) podejmowania działań niezbędnych dla przechowywania przedmiotu zastawu;

2) utrzymywania przedmiotu zastawu w należytym stanie;

3) niezwłocznego powiadamiania drugiej strony umowy zastawu o powstaniu zagrożenia zniszczenia lub uszkodzenia przedmiotu zastawu.

 

3. Zastawnik rozporządzający przedmiotem zastawu, w przypadku utraty, zepsucia, uszkodzenia lub zniszczenia zastawionego majątku z jego winy zobowiązany jest do pokrycia zastawcy wyrządzonych szkód.

Artykuł 588. Kolejny zastaw

1. Na zastawiony majątek dopuszcza się kolejnego zastawu , jeżeli inaczej nie przewidziano we wcześniejszej umowie zastawu lub przepisami prawa.

2. Kolejny zastaw majątku nie znosi prawa zastawu wcześniejszego wierzyciela.

3. Pierwszy wierzyciel posiada prawo pierwszeństwa przed kolejnym wierzycielem na zaspokojenie własnych roszczeń z zastawionego majątku. Roszczenia kolejnych wierzycieli zaspakajane są według kolejności po-wstania prawa zastawu, poza przypadkami przewidzianymi w ust. 4 niniejszego artykułu.

4. W przypadku, gdy przedmiotem zastawu jest majątek ruchomy, wierzyciel zarejestrowanego zastawu posiada prawo pierwszeństwa do zaspokojenia wierzytelności z zastawionego majątku przed wierzycielem nie zarejestrowanego zastawu i zarejestrowanego w terminie późniejszym.

5. Zastawca nie zarejestrowanego zastawu zobowiązany jest do przekazania każdemu z zastawników infor-macji o wszystkich wcześniejszych zastawach majątku w zakresie określonym artykułem 584 niniejszego Kodeksu. Zastawca zobowiązany jest do pokrycia szkód powstałych u jakiegokolwiek z zastawników w wyniku nie wykonania przez niego tego obowiązku.

(Art. 588 wraz ze zmianami na podstawie Ustawy Nr 1255-IV (1255-15) z dnia 18.11.2003)

Artykuł 589. Skutki prawne nie wykonania zobowiązań zabezpieczonych zastawem

1. W przypadku niewykonania zobowiązania zabezpieczonego zastawem, zastawnik nabywa prawo do do ściągnięcia wierzytelności z przedmiotu zastawu.

2. Z przedmiotu zastawu otrzymujący zastaw posiada prawo do zaspokojenia w całości własnej wierzytelności określonej w chwili faktycznego zaspokojenia, uwzględniając spłatę %, kar, pokrycia kosztów wy-rzadzonych naruszeniem zobowiązania, niezbędnych kosztów na utrzymanie zastawionego majątku, a także kosztów poniesionych w związku z przedstawieniem wierzytelności, w przypadku gdy w umowie nie przewidziano inaczej.

Artykuł 590. Wystąpienie o ściągnięcie z przedmiotu zastawu

1. Wystąpienie o ściągnięcie z przedmiotu zastawu dokonywane jest orzeczeniem sądu, jeżeli w umowie lub przepisami prawa nie przewidziano inaczej.

2. Zastawnik nabywa prawa o wystąpienie o ściągnięcie z przedmiotu zastawu w przypadku, gdy zobowiązanie nie będzie wykonane w określonym terminie (czasie), jeżeli inaczej nie przewidziano w umowie lub przepisami prawa.

3. W przypadku likwidacji osoby prawnej – zastawcy , zastawnik nabywa prawo wystąpienia o ściągnięcie z zastawionego majątku niezależnie od terminu wykonania zobowiązania zabezpieczonego zastawem.

4. W przypadku częściowego wykonania przez dłużnika zobowiązania, zabezpieczonego zastawem prawo ściągnięcia z przedmiotu zastawu zachowuje się w pierwotnej wielkości.

5. W przypadku, gdy przedmiotem zastawu są dwie lub więcej rzeczy (dwa lub więcej praw), ściągnięcie może być prowadzone na wszystkie te rzeczy (prawa) lub z jakiejkolwiek rzeczy (praw) według wyboru zastawnika.

W przypadku, gdy zastawnik zwróci się o ściągnięcie z jednej rzeczy (jedno prawo), lecz jego żądanie nie będzie zaspokojone w całości, zachowuje prawo zastawu na inne rzeczy (prawa) będące przedmiotem zastawu.

Artykuł 591. Sprzedaż przedmiotu zastawu

1. Sprzedaż przedmiotu zastawu w stosunku do którego zostało skierowane ściągnięcie prowadzone jest poprzez sprzedaż na targach publicznych, jeżeli inaczej w umowie lub przepisami prawa nie przewidziano inaczej. Tryb sprzedaży przedmiotu zastawu w targach publicznych określane są przepisami prawa.

2. Początkowa cena przedmiotu zastawu do jego sprzedaży w targach publicznych określana jest według trybu określonego w umowie lub przepisami prawa. W przypadku, gdy wystąpienie o ściągnięcie przeprowadzane jest orzeczeniem sądu, sąd we własny orzeczeniu określa początkową cenę przedmiotu zastawu.

3. W przypadku, gdy targi publiczne zostały ogłoszono za takie kt&