Rozdział VI. Szczególne zasady regulacje prawne w niektórych dziedzinach gospodarowania(art: 259-376)

ROZDZIAŁ VI. SZCZEGÓLNE REGULACJE PRAWNE W NIEKTÓRYCH DZIEDZINACH GOSPODAROWANIA

TYTUŁ 29. DZIEDZINY I RODZAJE DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ

art. 258. Ogólne warunki wyznaczające szczególne regulowanie stosunków gospodarczych

1. Szczególne prawne regulowanie stosunków gospodarczych określa się w zależności od sfery produkcji krajowej, do której zalicza się te stosunki, szczególne dziedziny gospodarowania, rodzaje działalności gospodarczej, gospodarcze formy wyników działalności gospodarczej, obszar na którym powstają stosunki gospodarcze (rynek wewnętrzny, czy zewnętrzny), specyfikę podmiotów między którymi powstają stosunki gospodarcze.

2. Regulowanie prawne stosunków gospodarczych prowadzi się z uwzględnieniem krajowego podziału pracy i obiektywnie istniejących dziedzin gospodarstwa narodowego.

3. Szczególne regulowanie prawne stosunków zagranicznych (zagraniczno -gospodarczych) określa się w Rozdziale VII niniejszego Kodeksu.

art. 259. Rodzaje działalności gospodarczej i jej klasyfikacja

1. Rodzaj działalności gospodarczej ma miejsce w razie połączenia środków (wyposażenia, środków technologicznych, surowców i materiałów, siły roboczej) w celu stworzenia, wytwarzania określonej produkcji lub świadczenia usług. Wyodrębniony rodzaj działalności może składać się z ujednoliconego prostego procesu lub obejmować szereg procesów, zaliczanych do odpowiedniej kategorii klasyfikacji.

2. W uregulowaniu prawnym działalności gospodarczej i w prowadzeniu państwowego zarządzania gospodarstwem narodowym mają zawierać się szczegóły prowadzenia przez podmioty gospodarowania wyodrębnionych rodzajów tej działalności.

3. W celu odniesienia podmiotu gospodarowania do odpowiedniej kategorii obrotu określa się podstawowe, drugorzędne i pomocnicze rodzaje działalności gospodarczej.

4. W celu zabezpieczenia systemu państwowego zarządzania gospodarstwem narodowym w informację obrotowo-statystyczną, która zaspokaja potrzeby uczestników stosunków gospodarczych w obiektywne dane o stanie i tendencjach rozwoju społeczno - gospodarczego, gospodarcze i finansowe wzajemne stosunki na międzypaństwowym, państwowym, regionalnym i międzyresortowym poziomie, a także wprowadzenia międzynarodowych standardów w dziedzinie obrotu i sprawozdawczości i przechodzenia na międzynarodowy system obrotu i statystyki Gabinet Ministrów Ukrainy zatwierdza środki w zakresie rozwoju narodowej statystyki Ukrainy i państwowego systemu klasyfikacji techniczno-gospodarczej oraz informacji społecznej.

5. Częścią składową państwowego systemu klasyfikacji i kodowania techniczno-gospodarczej i społecznej informacji jest klasyfikacja rodzajów działalności gospodarczej (KWED), którą zatwierdza centralny organ władzy wykonawczej ds. standaryzacji i posiada status państwowego standardu.

6. Przedmiotami klasyfikacji w KWED są wszystkie rodzaje działalności gospodarczej (ekonomicznej) podmiotów.

art. 260.  Gałęzie gospodarki narodowej i ich klasyfikacja

1. Całokształt wszystkich jednostek produkcyjnych prowadzących przeważającą jednorodną lub podobny rodzaj działalności produkcyjnej składa się na gałąź gospodarki narodowej.

2. Ogólna klasyfikacja branż gospodarki narodowej jest częścią składową ujednoliconego systemu klasyfikacji i kodowania informacji techniczno-gospodarczej i statystycznej, która wykorzystywana jest przez podmioty gospodarowania i innych uczestników stosunków gospodarczych, a także organy władzy państwowej i samorządu terytorialnego w procesie zarządzania działalnością gospodarczą.

3. Warunki dotyczące klasyfikacji branż gospodarki narodowej określa się przepisami prawa.

art. 261. Branże w sferze produkcji materialnej

1. Do sfery produkcji materialnej należą branże określane rodzajami działalności tworzonych, odnowionych lub znajdujących się w nich dóbr materialnych (produkty, energia, zasoby naturalne), a także kontynuujących produkcję w sferze obrotu (sprzedaży) poprzez przemieszczanie, składowanie, sortowanie, pakowanie produkcji lub innych rodzajów działalności.

2. Wszystkie inne rodzaje działalności w swoim całokształcie stanowią obszar produkcji niematerialnej (obszar nieprodukcyjny).

art. 262. Produkcja o przeznaczeniu produkcyjno-technicznym i wyroby narodowej konsumpcji

1. W branżach produkcji materialnej prowadzi się produkcję dóbr materialnych, przeznaczonych zarówno do wykorzystania w sferze produkcji w formie środków produkcji (produkty o przeznaczeniu produkcyjno-technicznym), jak i do wykorzystania w sferze konsumpcji osobistej (wyroby konsumpcji narodowej).

2. W przypadku, gdy produkty produkcji mogą być wykorzystywane zarówno w produkcji, jak i dla osobistej konsumpcji, formę gospodarczą takich produktów określa się w zależności od celowego przeznaczenia określonego produktu.

3. Obrót produktami o przeznaczeniu produkcyjno-technicznym i ewidencja wyrobów narodowego spożycia w sferze gospodarowania reguluje się niniejszym Kodeksem i innymi aktami normatywno - prawnymi, przyjętymi zgodnie z nim, a w części nie uregulowanej niniejszymi aktami stosuje się odpowiednie regulacje Kodeksu Cywilnego Ukrainy (435-15).

4. Szczegółowe regulacje prawne działalności gospodarczej powiązanej ze sprzedażą produkcji o przeznaczeniu produkcyjno-technicznym i wyrobów narodowego spożycia, wyznacza się niniejszym Kodeksem i innymi aktami normatywno -prawnymi zgodnymi z nim.

TYTUŁ 30. ZASADY REGULACJI PRAWNEJ DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZO - HANDLOWEJ

art. 263. Działalność gospodarczo - handlowa

1. Działalnością gospodarczo - handlową jest działalność, prowadzona przez podmiot gospodarowania w sferze obrotu towarowego, skierowana na sprzedaż produkcji o przeznaczeniu produkcyjno-technicznym i wyrobów narodowego spożywania, a także działalność pomocnicza, która zabezpiecza ich sprzedaż poprzez świadczenie odpowiednich usług.

2. W zależności od rynku (wewnętrznego bądź zewnętrznego), w granicach którego prowadzony jest obrót towarowy, działalność gospodarczo-handlowa występuje jako handel wewnętrzny lub zewnętrzny.

3. Działalność gospodarczo-handlowa może być prowadzona przez podmiot gospodarowania w następujących formach: dostawy materialno-techniczne i zbyt; dostawy energii; zaopatrzenie; sprzedaż hurtowa; sprzedaż detaliczna; żywienie zbiorowe; sprzedaż i przekazanie w dzierżawę środków produkcji; komercyjne pośrednictwo w prowadzeniu działalności handlowej i inna pomocnicza działalność zabezpieczająca sprzedaż produkcji (usług) w zakresie obrotu.

4. Działalność gospodarczo-handlowa opiera się na umowach gospodarczych dostawy, kontraktacji produkcji rolno-spożywczej, dostawie energii, kupna– sprzedaży, dzierżawy, wymianie (barterze), leasingu i in.

Paragraf 1. Dostawa

art. 264. Dostawy materialno-techniczne i zbyt

1. Materialno-techniczne dostawy i zbyt produktów o przeznaczeniu produkcyjno-technicznym i produkcji narodowego spożycia zarówno producenta własnego, tak i nabyte u innych podmiotów gospodarowania, prowadzi się przez podmioty gospodarowania poprzez dostawy, a w wypadkach przewidzianych niniejszym Kodeksem także na podstawie umów kupna– sprzedaży.

2. Przepisami prawa mogą być przewidziane szczegółowe zasady dostaw wybranych rodzajów produktów o przeznaczeniu produkcyjno-technicznym lub wyrobów krajowej konsumpcji, a także  szczegółowe zasady dostaw produkcji dla priorytetowych potrzeb państwowych.

(ust. 2 art. 264 wraz ze zmianami na podstawie Ustawy Nr 3205-IV (3205-15) z dnia 15.12.2005)

3. Podstawowe warunki dotyczące zawierania i realizacji umów dostaw określa się niniejszym Kodeksem i innymi przepisami prawa.

art. 265. Umowa dostawy

1. W umowie dostawy jedna strona – dostawca zobowiązuje się przekazać (dostarczyć) w umówionym terminie drugiej stronie – kupującemu towar (towary), a kupujący zobowiązuje się przyjąć wskazany towar (towary) i uiścić za niego określoną wartość pieniężną.

2. Umowę dostawy zawiera się wg uznania stron lub zgodnie z zamówieniem państwowym.

3. Stronami umowy dostawy mogą być podmioty gospodarowania, wymienione w pkt 1, 2 części drugiej art. 55 niniejszego Kodeksu.

4. Warunki umów dostawy powinny odpowiadać warunkom międzynarodowych zasad w zakresie tłumaczenia terminów „Inkoterms” (988-007).

5. Dostawa towarów bez zawarcia umowy dostawy może być prowadzona wyłącznie w wypadkach i wg zasad przewidzianych przepisami prawa.

6. Sprzedaż przez podmioty gospodarowania towarów podmiotom nie prowadzącym działalności gospodarczą, prowadzona jest zgodnie z zasadami umowy kupna– sprzedaży. W odniesieniu do dostaw nie uregulowanych niniejszym Kodeksem stosuje się odpowiednie rozporządzenia Kodeksu Cywilnego Ukrainy (435-15) o umowie kupna-sprzedaży.

art. 266. Przedmiot, ilość i asortyment dostaw

1. Przedmiotem dostaw jest oznaczone pochodzeniem produkty, wyroby z nazwą, zaznaczoną w standardach, warunkach technicznych, dokumentacji do wzorów (wzorców), wykazy cen czy też informatory towaroznawcze. Przedmiotem dostaw mogą być również produkty, wyroby oznaczone indywidualnie

2. Ogólna ilość towarów podlegających dostawie, ich częściowa współzależność (asortyment, gatunek, mianownictwo, nomenklatura) wg sortu, grup, podgrup, rodzaju, marki, typu, rozmiaru oznaczana jest specyfikacją za zgodą stron, jeżeli przepisy prawa nie stanowią inaczej.

art. 267. Terminy i sposób dostaw

1. Umowa dostawy może być zawarta na jeden rok, na termin dłuższy od jednego roku (umowa długoterminowa) lub na inny okres wyznaczony za zgodą stron. Jeżeli w umowie termin ważności nie został określony, umowę uważa się zawartą na jeden rok.

2. Terminy dostaw określa się przez strony w umowie z uwzględnieniem nieodzowności rytmicznych i ciągłych dostaw towarów konsumentom, jeżeli inaczej nie przewidziano przepisami prawa.

3. W przypadku gdy w umowie długoterminowej ilość dostaw oznaczono wyłącznie na rok lub krótszy okres, w umowie powinien być przewidziany sposób dostaw w uzgodnionym przez strony okresie dostaw na następne okresy do zakończenia terminu obowiązywania umowy. Jeżeli takiego porządku nie przewidziano, umowę uważa się za zawartą na okres jednego roku.

4. W przypadku, gdy przewidziano dostawy towarów odrębnymi partiami, cyklicznymi terminami dostawy produkcji o przeznaczeniu produkcyjno-technicznym przyjmuje się jako zasadę - kwartał, a wyrobów spożycia narodowego przyjmuje się jako zasadę – miesiąc. Strony mogą w umowie uzgodnić także inny grafik dostaw (miesiąc, dekada, doba).

5. W umowie dostawy za zgodą stron może zostać przewidziany porządek wysyłki towarów dowolnym rodzajem transportu, a także wybór i selekcja towarów przez kupującego.

6. W umowie może zostać przewidziany rozładunek towarów dokonywany przez dokonującego odprawy towarów (producenta) nie będącego dostawcą i odbiorcę towarów od odprawiającego nie będącego kupującym, a także dokonywanie zapłaty za towar przez płatnika nie będącego kupującym.

7. Zasady dostaw kupującemu brakującej w określonym terminie ilości towarów, mogą zostać przewidziane  umową.

art. 268. Jakość dostarczanych towarów

1. Jakość towarów, które dostarcza się powinna odpowiadać standardom, warunkom technicznym, innej dokumentacji technicznej, która określa warunki ich jakości, lub modelom (wzorcom) , jeżeli strony nie określają w umowie innych warunków jakościowych towarów.

2. Numery i indeksy standardów, warunków technicznych lub innej dokumentacji o jakości towarów określa się w umowie. Jeżeli wymieniona dokumentacja nie została opublikowana w ogólnodostępnych wydawnictwach, jej kopie powinny zostać dołączone przez dostawcę do egzemplarza umowy kupującego na jego żądanie.

3. W razie odstąpienia w umowie od określania warunków jakościowych towarów, określa się je odpowiednio z celem umowy lub do zwyczajowego poziomu jakościowego dla przedmiotu umowy czy ogólnych kryteriów jakościowych.

4. Dostawca powinien poświadczyć jakość towarów, które dostarcza obowiązującym dokumentem towarowym, który nadsyła wraz z towarem, jeżeli inaczej nie przewidziano prawem.

5. W przypadku dostawy partii towarów, w której przeważa jakość niższa niż wymagana standardem, warunkami technicznymi czy modelami (wzorcami), kupujący ma prawo odmówić przyjęcia i opłaty za towar, a jeżeli towar został zapłacony przez kupującego – żądać zwrotu wpłaconej kwoty.

6. W przypadku, gdy braki w dostarczanych towarach mogą być usunięte bez zwrócenia ich dostawcy, kupujący posiada prawo żądać od dostawcy usunięcia braków w miejscu dostawy towarów lub usunięcia ich własnymi środkami na koszt dostawcy.

7. W przypadku, gdy dostarczane towary odpowiadają standardom lub warunkom technicznym, lecz ujawniono niższy gatunek niż był zamówiony, kupujący ma prawo przyjąć towary z opłatą w cenie określonej dla towarów odpowiedniego gatunku lub odmówić przyjęcia i zapłaty za dostarczone towary.

8. W przypadku, gdy kupujący (odbiorca) odmówił przyjęcia towarów które nie odpowiadają jakościowo standardom, warunkom technicznym, modelom (wzorcom) lub warunkom umowy, dostawca (producent) zobowiązany jest dysponować towarami w terminie 10 dni, a w stosunku do towarów szybko psujących się – w terminie 24 godzin od momentu otrzymania powiadomienia od kupującego (odbiorcy) o odmowie przyjęcia towarów. Jeżeli dostawca (producent) w wymienionym terminie nie zadysponuje towarami, kupujący (odbiorca) ma prawo sprzedać je na miejscu lub zwrócić producentowi. Towary szybko psujące się podlegają we wszystkich przypadkach sprzedaży na miejscu.

art. 269. Gwarancje jakości towarów. Roszczenia w związku z brakami dostarczanych towarów.

1. Terminy i tryb określenia przez kupującego braków w dostarczanych mu towarach, które nie mogły być ujawnione przy zwyczajowym ich przyjęciu, i przedstawienie dostawcy roszczeń w związku z brakami w dostarczanych towarach określa się regulacjami prawnymi niniejszego Kodeksu.

2. W standardach, technicznych warunkach lub umowach w zakresie towarów przeznaczonych do trwałego korzystania czy składowania, mogą być przewidziane dłuższe terminy dla określenia przez kupującego w należytym trybie wymienionych braków (terminy gwarancyjne). Strony mogą w umowie uzgodnić dłuższe terminy gwarancji porównywalne z przewidzianymi w standardach lub warunkami technicznymi.

3. Gwarancyjny termin użytkowania oblicza się od dnia wprowadzenia wyrobu do użytkowania, ale nie dłuższy niż jeden rok od dnia otrzymania wyrobu przez kupującego (konsumenta), a w stosunku do wyrobów narodowego spożycia, które realizowane są przez handel detaliczny – od dnia sprzedaży detalicznej rzeczy, jeżeli inaczej nie przewidziano standardami, technicznymi warunkami lub umową.

4. Gwarancyjny termin przydatności i składowania towarów oblicza się od dnia produkcji towaru.

5. Dostawca (producent) gwarantuje jakość towaru w całości. Termin gwarancyjny na kompletne wyroby i części składowe uważa się za równy terminowi gwarancyjnemu na podstawowy wyrób, jeżeli inaczej nie przewidziano umową lub standardami (warunkami technicznymi) na podstawowy wyrób.

6. Dostawca (producent) zobowiązany jest na koszt własny usunąć wady wyrobu, ujawnione w okresie terminu gwarancyjnego, lub zamienić towary jeżeli nie udowodni że wady powstały na skutek nieprzestrzegania przez kupującego (konsumenta) zasad użytkowania lub składowania wyrobu. W razie usunięcia wad, na który określono gwarancyjny termin użytkowania, termin ten przedłuża się o okres niewykorzystywania go ze względu na wadę, a przy zamianie wyrobu termin gwarancji oblicza się od nowa z dniem zamiany.

7. W przypadku dostawy towarów nienależytej jakości kupujący (odbiorca) ma prawo egzekwować od producenta (dostawcy) grzywnę w wysokości przewidzianej art. 231 niniejszego Kodeksu, jeżeli inna wysokość nie jest przewidziana przepisami prawa lub w umowie.

8. Pozwy dotyczące dostaw towarów złej jakości mogą być złożone w terminie sześciu miesięcy od dnia ujawnienia przez kupującego w należytym trybie braków w dostarczanych mu towarach.

art. 270. Kompletność dostarczanych towarów

1. Towary powinny być dostarczane w komplecie zgodnie ze standardami, warunkami technicznymi lub specyfikacją (wykazem cen). Umową może być przewidziana dostawa z dodatkowymi do kompletu wyrobami (częściami) lub bez wyodrębnionych (niepotrzebnych kupującym) wyrobów (części) wchodzących do kompletu.

2. Jeżeli kompletności nie określono standardami, warunkami technicznymi lub specyfikacją, w wyjątkowych przypadkach może być określona odrębną umową.

3. W razie dostawy niekompletnych wyrobów dostawca (producent) zobowiązany jest na żądanie kupującego (odbiorcy) skompletować je w terminie 20 dni od otrzymania żądania lub zamienić wyrobami kompletnymi w tym samym terminie, jeżeli strony nie uzgodniły innego terminu. Do czasu skompletowania wyrobu lub jego zamiany kupujący (odbiorca) ma prawo odmówić zapłaty za niego, a jeżeli towar już jest opłacony żądać według określonego trybu zwrotu opłaconej kwoty. W przypadku, gdy dostawca (producent) w określonym terminie nie skompletuje wyrobu lub nie zamieni go na kompletny, kupujący ma prawo odmówić przyjęcia towaru.

4. Przyjęcie przez kupującego niekompletnych wyrobów nie zwalnia dostawcy (producenta) od odpowiedzialności.

art. 271 . Zasady i szczegółowe warunki dostaw

1. Gabinet Ministrów Ukrainy zgodnie z wymogami niniejszego Kodeksu i innych przepisów prawa zatwierdza Rozporządzenie o dostawach produktów o przeznaczeniu produkcyjno-technicznym i dostaw wyrobów narodowego spożycia, a także zasady umów dostaw wyodrębnionych rodzajów towarów.

Paragraf 2. Kontraktacja produkcji rolnej

art. 272. Umowa kontraktacji produkcji rolnej

1. Państwowe zakupy produkcji rolnej prowadzone są na podstawie umów kontraktacji, zawieranych na podstawie zamówień państwowych na dostawy produkcji rolnej.

2. Na podstawie umowy kontraktacji producent produkcji rolnej (dalej zwany – producentem) zobowiązuje się przekazać przygotowaną (kupującemu) lub przedsiębiorstwu przetwarzającemu lub organizacji (dalej zwany – kontraktującym) wytworzoną przez siebie produkcję w terminie, ilości, asortymencie przewidzianym w umowie, a kontraktujący zobowiązuje się sprzyjać producentowi w wymienionej produkcji, do przyjęcia i zapłaty za nią.

Ustawy powiązane