Czy prawo pracy (29-03-2012)

art. 26. Okres próby przy przyjmowaniu do pracy

Przy zawieraniu umowy o pracę może być omówiony w porozumieniu stron okres próbny w celu kontroli zgodności pracownika z pracą.

Warunek o okresie próbnym powinien być zawarty nakazem (rozporządzeniem) o przyjęciu do pracy.

W okresie próbnym pracowników obowiązują przepisy prawa pracy.

Przy przyjęciu do pracy okresu próbnego nie stosuje się do:

- osób, które nie ukończyły 18–stu lat;

- młodocianych pracowników po zakończeniu zakładów zawodowych, edukacyjno– wychowawczych;

- młodocianych specjalistów po zakończeniu wyższych uczelni;

- osób zwolnionych w związku z powołaniem do wojska, bądź służby zastępczej (niewojskowej);

- inwalidów skierowanych do pracy zgodnie z opinią ekspertyz medyczno– socjalnych.

Okresu próbnego nie stosuje się również przy przyjęciu do pracy w innej miejscowości i przy przejściu do pracy do innego przedsiębiorstwa, instytucji, organizacji, a także w innych przypadkach, gdy przepisami prawa nie przewidziano inaczej.

art. 27. Okres próbny przy przyjęciu do pracy

Okres próbny przy przyjęciu do pracy w przypadku, gdy przepisami prawa Ukrainy nie przewidziano inaczej, nie może przekroczyć trzech miesięcy, a w szczególnych przypadkach w uzgodnieniu z organem podstawowego związku zawodowego – 6-ciu miesięcy.

Okres próbny nie może przekroczyć jednego miesiąca przy przyjęciu do pracy robotników.

W przypadku, gdy pracownik w okresie próbnym był nieobecny w pracy w związku z czasową niezdolnością do pracy lub z innych poważnych przyczyn, okres próbny może być przedłużony o odpowiednią ilość dni nieobecności.

art. 28. Wyniki okresu próbnego przy przyjęciu do pracy

W przypadku, gdy okres próbny został zakończony, a pracownik zamierza podjąć pracę, to uważa się, że przeszedł okres próbny i rozwiązanie umowy o pracę dopuszczalne jest wyłącznie na podstawie ogólnej.

W przypadku, gdy w okresie próbnym stwierdzono niezgodność pracownika z pracą do której został przyjęty, właściciel lub upoważniony przez niego organ, w terminie tego okresu posiada prawo rozwiązania z nim umowy o pracę. Rozwiązanie umowy o pracę z tych podstaw może być zaskarżone przez pracownika, w trybie określonym do rozstrzygania sporów pracowniczych przewidzianych dla zwolnień.

art. 29. Obowiązek właściciela lub upoważnionego przez niego organu do poinstruowania pracownika i przydziału miejsca pracy

Przed rozpoczęciem pracy właściciel lub upoważniony przez niego organ zgodnie z zawartą umową o pracę zobowiązany jest do:

1) wyjaśnienia pracownikowi jego praw i obowiązków oraz poinformowania (za podpisem) o warunkach pracy, miejscu pracy, niebezpiecznych i szkodliwych czynnikach w produkcji, które nie zostały usunięte oraz o możliwych skutkach ich wpływu na zdrowie, jego prawach do ulg i rekompensat za pracę w takich warunkach zgodnie z obowiązującym prawem i umową zespołową;

2) zapoznania pracownika z regulaminami wewnętrznymi oraz z umową zespołową;

3) przydzielenia pracownikowi miejsca pracy, zabezpieczenia w wymagane środki pracy;

4) poinstruowania pracownika o bezpieczeństwie technicznym, zapoznania z pomieszczeniami produkcyjnymi, higieną pracy i ochroną ppoż.

Podstawa prawna: Kodeks Ustaw o Pracy