Jakie akta prawne regulują zasady zatrudniania cudzoziemców na Ukrainie?
Odpowiedź: Według art. 26 Konstytucji Ukrainy, art. 8 Ustawy Ukrainy Nr 803-XII, z dnia 1 marca 1991 „O zatrudnieniu ludności” oraz art. 8 Ustawy Ukrainy Nr 3929-XII, z dnia 4 lutego 1994 „O statusie prawnym cudzoziemców” (dalej — Ustawa Nr 3929-XII) cudzoziemcy mają prawo pracować na terytorium Ukrainy.
Cudzoziemcy, stale mieszkający na Ukrainie, mogą pracować w przedsiębiorstwach, w instytucjach i organizacjach lub zajmować się inną pracą w zakresie, ustalonym dla obywateli Ukrainy.
Cudzoziemcy, którzy przyjechali na Ukrainę w celu podjęcia pracy na pewien okres, mogą pracować na mocy otrzymanego w określonym trybie zezwolenia na zatrudnienie, w przypadku gdy inaczej nie przewidziano w Umowach Międzynarodowych. Zezwolenie takie sporządza się zgodnie z Postanowieniem Gabinetu Ministrów Ukrainy Nr 2028, z dnia 1 listopada 1999 „O zatwierdzeniu Zasad sporządzenia cudzoziemcom i osobom bez obywatelstwa zezwolenia na zatrudnienie na Ukrainie” (dalej — Zasady Nr 2028).
Zgodnie z Zasadami Nr 2028 (pkt. 1) cudzoziemcy mogą pracować na terytorium Ukrainy, tylko wówczas gdy w państwie (regionie) brak jest pracowników, zdolnych do wykonywania danego rodzaju pracy, lub istnieją dostateczne uzasadnienia celowości wykorzystania pracy cudzoziemców.
Zezwolenie na zatrudnienie nie jest potrzebne:
- cudzoziemcom, stale mieszkającym na Ukrainie, którzy przebywają na Ukrainie na podstawie wiz Im-2 (pkt. 6 Zasad Nr 2028);
- cudzoziemcom, zatrudnionym przez inwestorów w zakresie i na stanowiska, określone Ugodą o podziale produkcji (pkt. 2 art. 35 Ustawy Ukrainy Nr 1039_XIV, z dnia 14 września 1999 „Ugody o podziale produkcji”).
Odpowiednio do art. 8 Ustawy Nr 3929-XII˛ cudzoziemcy nie mogą zajmować stanowisk lub wykonywać pracy, która według prawa Ukrainy związana jest z przynależnością do obywatelstwa Ukrainy. Cudzoziemcy nie mogą być:
- notariuszami (art. 3 Ustawy Ukrainy Nr 3425-XII, z dnia 2 września 1993 „O notariatach”);
- adwokatami (art. 2 Ustawy Ukrainy Nr 2887-XII, z dnia 19 grudnia 1992 „O adwokaturze”);
- audytorami (art. 5 Ustawy Ukrainy Nr 3125-XII, z dnia 22 kwietnia 1993 „O działalności audytora”);
- sędziami (art. 7 Ustawy Ukrainy Nr 2862-XII, z dnia 15 grudnia 1992 „O statusie sędziów”, art. 22 Ustawy Ukrainy Nr 1142-XII, z dnia 4 czerwca 1999 „O sądach gospodarczych”);
- celnikami (art. 7 Ustawy Ukrainy Nr 1262-XII, z dnia 25 czerwca 1991 „O służbie celnej na Ukrainie”);
- urzędnikami państwowymi (art. 4 Ustawy Ukrainy Nr 3723-XII, z dnia 16 grudnia 1993 „O służbie państwowej”).
Pracodawcy, zatrudniając cudzoziemców, zabezpieczają ich aktualne prawa, wolności i obowiązki, przewidziane prawem, prowadzą odpowiednią ewidencję tych osób, a także ponoszą odpowiedzialność za aktualne sporządzanie dokumentów o prawie ich pobytu na Ukrainie (pkt. 3 Zasad Nr 2028).
Pracodawca musi otrzymać zezwolenie na zatrudnienie cudzoziemców, wydane przez Państwowe Centrum Zatrudnienia Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej Ukrainy lub za jego pełnomocnictwem przez regionalne centra zatrudnienia Autonomicznej Republiki Krym, obwodowe, miast Kijów i Sewastopol. Dla sporządzenia zezwolenia pracodawca dostarcza odpowiednie dokumenty ozgodnie z pkt. 5 Ustawy Nr.2028.
Decyzję o nadaniu zezwoleniu na zatrudnienie lub odmowie podejmuje specjalnie utworzona Komisja w ciągu 30 dni od dnia otrzymania dokumentów od pracodawcy.
Za rozpatrzenie wniosku o wydanie zezwolenia na zatrudnienie i przedłużenia terminu jego ważności od pracodawcy pobierana jest opłata w wymiarze 10-krotnego nieopodatkowanego minimalnego wynagrodzenia.
Zezwolenie na zatrudnienie wydaje się, z reguły, na okres jednego roku. W razie potrzeby okres ten może być przedłużony.
W razie wykorzystania pracy cudzoziemców bez zezwolenia Państwowej Służby Zatrudnienia Ukrainy od przedsiębiorstw, instytucji i organizacji bez względu na formę własności pobierana jest kara za każdego cudzoziemca w wymiarze 50- krotnego nieopodatkowanego minimalnego wynagrodzenia.
![]() |
![]() |