Nieważność umów (29-11-2011)

Wyższy Sąd Gospodarczy Ukrainy wyjaśnia wybrane regulacje Kodeksu Cywilnego i Gospodarczego Ukrainy dotyczące uznawania nieważności umów, które zgodnie z prawem podlegają potwierdzeniu notarialnemu i rejestracji państwowej

Pismo informacyjne Nr 01-06/1624/201121, z dnia 11.2011

Zgodnie z ust.3 art. 640 Kodeksu Cywilnego Ukrainy, umowę podlegającą notarialnemu potwierdzeniu i rejestracji państwowej uważa się za zawartą z chwilą jej rejestracji państwowej.

Przy czym, w przypadku, gdy strony umówiły się co do wszystkich istotnych warunków umowy ( i to potwierdza się pisemnym dowodem) oraz gdy  w całości lub w części wykonano umowę, lecz jedna ze stron uchyla się od jej notarialnego potwierdzenia, sąd może uznać taką umowę za ważną.

W tym przypadku potwierdzanie notarialne nie jest wymagane ( ust.2 art. 220 KCU).  

W przypadku umów podlegających notarialnemu potwierdzaniu i rejestracji państwowej regulacje ust.2 art.220 KCU nie są stosowane o ile moment dokonania takich czynności prawnych związane jest z rejestracją państwową. Umowy takie nie są zawarte i nie tworzą praw oraz obowiązków dla stron (Postanowienie Wyższego Sądu Gospodarczego Nr 2-17/604-2009, z dnia 18.04.2011, postanowienie Wyższego Sądu Gospodarczego Ukrainy Nr 2 -27/19191-2006, z dnia 20.01.2011).

W tym również należy zwrócić uwagę na to, że z dniem 01.01.2012 roku wchodzi w życie Ustawa Ukrainy "O wniesieniu zmian do Ustawy Ukrainy " O państwowej rejestracji praw rzeczowych do majątku nieruchomego i ich ograniczeń" oraz innych aktów prawnych". która  ust. 3 art. 640 KCU  zmienia  regulacje w nowej redakcji . Umowę podlegająca notarialnemu potwierdzeniu uważa się za zawartą z dniem takiego potwierdzenia, a z ust. 2 art. 657 KCU wyłącza się słowa " oraz państwowej rejestracji".

Mając na uwadze jak wyżej od 1 stycznia 2012 kasuje się obowiązek rejestracji państwowej odpowiedniej umowy kupna-sprzedaży po jej notarialnym potwierdzeniu.

Co do konieczności stosowania regulacji ust. 2 art.188 Kodeksu Gospodarczego Ukrainy, to w przy rozpatrywaniu sporów dotyczących obowiązku stron umowy zwrócenia się do sądy z pozwem o rozwiązanie umowy przesyłania odpowiedniej propozycji innej stronie umowy sąd wyjaśnia jak niżej.

Niezachowanie przez podmioty gospodarcze obowiązku przesłanie innej stronie propozycji rozwiązania umowy w razie powstania takiej konieczności nie pozbawia jej prawa zwrócenia się o ochronę naruszonego prawa poprzez złożenia pozwu wobec kontrahenta o rozwiązanie umowy ( postanowienie Wyższego Sądu Ukrainy Nr 8/32пд, z dnia 17.06.2008.

Na szczególną uwagę zasługują regulacje ust.2 art.625 KCU dotyczące egzekucji kwot inflacyjnych kosztów i rocznych % za okres przeterminowania lub rozłożenia w części wykonania decyzji, uchwały, postanowienia sądu gospodarczego.

Wyższy Sąd Gospodarczy Ukrainy uważa , że istnienie aktów sądowych o egzekucję wierzytelności, w tym dotyczących uchwał o odroczeniu lub rozłożeniu na raty wykonanie, nie zawiesza zobowiązań pieniężnych dłużnika i nie wyłącza jego odpowiedzialności za naruszenie terminów rozliczeń ( patrz Postanowienie Wyższego Sądu Gospodarczego Ukrainy Nr 36/358, z dnia 14.09,2010, Nr 17/177-10, z dnia 16.02.2011, postanowienie Wyższego Sądu Ukrainy Nr 13/210/10 , z dnia 04.07.2011)

Co do kar i odsetek sąd podkreśla, że nie zważając na wprowadzony okres przedawnienia (do roku), sąd zwraca uwagę na warunki umowy gospodarczej w której termin ten może być wydłużony.