1. Zobowiązanie gospodarcze wygasza w przypadku braku możliwości wykonania, ze względu na okoliczności, za które żadna ze stron nie ponosi odpowiedzialności, jeżeli przepisy prawa nie stanowią inaczej.
2. W przypadku braku możliwości wykonania zobowiązania w całości lub w części, zobowiązana strona w celu zapobiegania niekorzystnym skutkom dla stron, majątkowym i innym, powinna niezwłocznie powiadomić o tym stronę uprawnioną, która powinna podjąć niezbędne działania zmniejszające wymienione skutki.
Zgodnie z przepisami prawa, takie powiadomienie nie zwalnia strony zobowiązanej od odpowiedzialności za niewykonanie zobowiązania.
3. Zobowiązanie gospodarcze, wygasza w przypadku braku możliwości wykonania w skutku likwidacji podmiotu gospodarowania, jeżeli nie dopuszcza się prawnego następstwa takiego zobowiązania.
4. W przypadku braku wypłacalności podmiotu gospodarowania, ze względu na posiadanie niedostatecznego majątku do pokrycia zobowiązań wierzycieli, podmiot gospodarowania orzeczeniem sądu może zostać ogłoszony za bankruta.
Warunki, tryb i skutki ogłoszenia podmiotów gospodarowania bankrutem, określa się niniejszym Kodeksem oraz innymi przepisami prawa.
Likwidacja podmiotu gospodarowania – bankruta, stanowi podstawę do wygaśnięcia zobowiązań z jego udziałem.
1. Zgodnie z regulacjami określonymi w art. 188 niniejszego Kodeksu, zobowiązanie gospodarcze może zostać rozwiązane przez strony.
2. Kontrakt państwowy, podlega rozwiązaniu w przypadku zmiany lub anulowania zamówienia państwowego, w którym przewidziano zerwanie kontraktu z chwilą uzyskania informacji przez strony zobowiązania.
Skutki rozwiązania kontraktu państwowego dla stron określane są przepisami prawa.
Podstawa prawna: Kodeks Gospodarczy Ukrainy