Rozdział III. Odrębne rodzaje zobowiązań - część 5 (Tytuł 66 art. 936 - Tytuł 67 art. 999 )

Tytuł 66. Przechowywanie

§ 1. Ogólne postanowienia o przechowywaniu

Artykuł 936. Umowa przechowywania

1. W umowie przechowywania jedna strona (przechowawca) zobowiązuje się do przechowania rzeczy, przekazanej przez drugą stronę (składającego) i do zwrócenia jej w stanie nienaruszonym składającemu.

2. W umowie przechowywania w której przechowawcą jest osoba zajmująca się przechowywaniem w wyniku prowadzonej działalności przedsiębiorczej (zawodowy przechowawca), może być określony obowiązek do przechowywania rzeczy przekazanej mu w przyszłości.

3.Umowa przechowywania jest publiczną, jeżeli przechowywaniem rzeczy zajmuje się podmiot działalności przedsiębiorczej w składach (chłodniach, pomieszczeniach) ogólnego użytku.

Artykuł 937. Forma umowy przechowywania

1. Umowa przechowywania zawierana jest w formie pisemnej w przypadkach określonych postanowieniami art. 208 niniejszego Kodeksu.

Umowa przechowywania w której przechowawca zobowiązuje się do przyjęcia rzecz do przechowania w przyszłości, zawierana jest w formie pisemnej niezależnie od wartości rzeczy, która zostanie przekazana do przechowywania.

Pisemną formę umowy uważa się za zachowaną, jeżeli przyjęcie rzeczy do przechowania zostało potwierdzone pisemnym potwierdzeniem, dowodem lub innym dokumentem podpisanym przez przechowawcę.

2. Przyjęcie rzeczy do przechowania w wyniku pożaru, powodzi, choroby lub w innych nadzwyczajnych okolicznościach może być potwierdzona zeznaniami świadków.

3. Przyjęcie rzeczy na przechowanie może być potwierdzone poprzez wydanie składającemu żetonu z numerem, innym znakiem potwierdzającym przyjęcie rzeczy na przechowanie, jeżeli taka możliwość została przewidziana przepisami prawa, innymi aktami normatywno-prawnymi lub zwyczajem do tego rodzaju przechowywania.

Artykuł 938. Czas przechowywania

1. Przechowawca zobowiązany jest do przechowywania rzeczy w przeciągu okresu określonego w umowie przechowania.

2. W przypadku, gdy okres przechowywania w umowie nie ostał określony i nie może być określony wychodząc z jej warunków, przechowawca zobowiązany jest do przechowywania rzeczy do chwili przedstawienia mu żądania do jej zwrotu.

3. W przypadku, gdy okres przechowywania rzeczy został określony chwilą przedstawienia przechowawcy żądania jej zwrotu, przechowawca posiada prawo po upływie zwyczajowo przyjętych do tego terminów przechowywania żądania od składającego zabrania rzeczy w rozsądnym terminie.

Artykuł 939. Skutki prawne odmowy składającego od przekazania rzeczy na przechowywanie

1. Przechowawca zobowiązany do przyjęcia w przyszłości rzeczy na przechowanie nie posiada prawa do żądania jej przekazania do przechowywania.

2. Składający który nie przekazał rzeczy do przechowywania , zobowiązany jest do pokrycia przechowawcy strat wyrządzonych w związku z tym , że przechowywanie nie odbyło się, jeżeli w rozsądnym terminie nie uprzedził przechowawcy o zerwaniu umowy przechowywania.

Artykuł 940. Obowiązek przyjęcia rzeczy na przechowanie

1. Zawodowy przechowawca , przechowujący rzeczy na składach (chłodniach, pomieszczeniach) ogólnego użytku nie posiada prawa do odmowy zawarcia umowy przechowania przy istnieniu takich możliwości.

2. Przechowawcę zwalnia się od obowiązku przyjęcia rzeczy na przechowanie, jeżeli w związku z okolicznościami posiadające istotne znaczenie nie jest w stanie zabezpieczyć jej nienaruszalności.

W przypadku, gdy rzecz miała być przekazana na przechowanie w przyszłości, przechowawcę zwalnia się od obowiązku przyjęcia rzeczy na przechowanie, jeżeli w związku z okolicznościami mającymi istotne znaczenie nie może zabezpieczyć jej nienaruszalności.

Artykuł 941. Przechowywanie rzeczy oznaczonymi jednorodnymi cechami

1. Za zgodą przechowawcy składający posiada prawo zmienić rzecz jednego gatunku lub jakości przekazanej do przechowania.

Artykuł 942. Obowiązek przechowawcy do zabezpieczenia nienaruszalności rzeczy

1. Przechowawca zobowiązany jest podjęcia wszelkich środków określonych w umowie, przepisami prawa, innymi aktami prawa cywilnego do zabezpieczenia nienaruszalności rzeczy.

2. W przypadku gdy przechowanie jest bezpłatne, przechowawca zobowiązany jest do dbania o rzecz tak jak własną.

Artykuł 943. Wykonanie umowy przechowania

1. Przechowawca zobowiązany jest do wykonania własnych obowiązków wynikających z umowy przechowania osobiście.

2. Przechowawca posiada prawo do przekazania rzeczy na przechowanie innej osoby w przypadku, gdy zmuszony jest to zrobić w interesie składającego i nie posiada możliwości do uzyskania od niego zgody.

O przekazaniu rzeczy na przechowanie innej osobie , przechowawca zobowiązany jest jednocześnie do powiadomienia składającego.

3. W przypadku przekazania przez przechowawcę rzeczy na przechowanie innej osobie warunki umowy przechowania są ważne i pierwotny przechowawca odpowiada za działania osoby której przekazał rzecz na przechowanie.

Artykuł 944. Korzystanie z rzeczy przekazanej na przechowanie

1. Przechowawca nie posiada prawa bez zgody składającego do korzystania z rzeczy przekazanej na przechowanie, a także do przekazywania jej w użytkowanie innej osobie.

Artykuł 945. Zmiana warunków przechowania

1. Przechowawca zobowiązany jest do bezzwłocznego powiadomienia składającego o konieczności zmiany warunków przechowywania rzeczy i otrzymania od niego odpowiedzi.

W przypadku niebezpieczeństwa utraty, braku lub uszkodzenia rzeczy, przechowawca zobowiązany jest zmienić sposób , miejsce i inne warunki jej przechowywania nie czekając na odpowiedź składającego.

2. W przypadku, gdy rzecz została uszkodzona lub powstało realne zagrożenie jej uszkodzenia, bądź inne okoliczności nie dające możliwości zabezpieczenia jej nienaruszalności, a podjęcia działań ze strony skła-dającego oczekiwać jest niemożliwe, przechowawca posiada prawo do sprzedaży rzeczy lub jej części.

W przypadku gdy okoliczności powstały z przyczyn za które przechowawca nie odpowiada , posiada prawo do pokrycia własnych kosztów z sumy sprzedaży rzeczy. Wystąpienie wymienionych okoliczności udowadnia przechowawca.

Artykuł 946. Opłata za przechowanie

1. Opłaty za przechowanie i terminy ich wnoszenia określane są w umowie przechowania.

2. W przypadku, gdy przechowanie zostało wstrzymanie czasowo w związku z okoliczności ami za które przechowawca nie odpowiada, posiada on prawo do proporcjonalnej części zapłaty.

3. W przypadku, gdy składający po zakończeniu terminu umowy przechowywania nie zabrał rzeczy, zobowiązany jest dokonać zapłaty za cały faktyczny czas jej przechowywania.

4. W dokumentach założycielskich osoby prawnej lub w umowie być przewidziane bezpłatne przechowywanie rzeczy.

Artykuł 947. Pokrycie kosztów przechowywania

1. Koszty przechowawcy związane z przechowaniem rzeczy mogą być włączone w opłatę za przechowywanie.

2. Koszty, które strony nie mogły przewidzieć w czasie zawarcia umowy przechowania (nadzwyczajne koszty), pokrywa się przechowawcy ponad opłatę za przechowywanie.

3. Przy przechowywaniu bezpłatnym składający zobowiązany jest do pokrycia przechowawcy kosztów związanych z przechowaniem rzeczy, jeżeli w umowie lub przepisami prawa nie przewidziano inaczej.

Artykuł 948. Obowiązek składającego do zabrania rzeczy po zakończeniu terminu prze-chowania

1. Składający zobowiązany jest do zabrania rzeczy po zakończeniu terminu przechowania.

Artykuł 949. Obowiązek przechowawcy do zwrotu rzeczy

1. Przechowawca zobowiązany jest do zwrotu składającemu rzeczy przekazanej na przechowywanie lub odpowiednią ilość rzeczy takiego samego gatunku i takiej samej jakości.

2. Rzecz zwracana jest składającemu w takim stanie w jakim została przyjęta na przechowanie z uwzględnieniem zmian ich naturalnych właściwości.

Przechowawca zobowiązany jest do przekazania płodów i dochodów uzyskanych z rzeczy.

3. Stan rzeczy przyjętej do przechowania i zwróconej składającemu może być potwierdzona zeznaniami świadków.

Artykuł 950. Odpowiedzialność przechowującego za utratę ( braki) lub uszkodzenie rzeczy

1. Za utratę (braki) lub uszkodzenia rzeczy przyjętej na przechowywanie odpowiada przechowujący według ogólnie przyjętych zasad.

2. Zawodowy przechowujący odpowiada za utratę (braki) lub uszkodzenia rzeczy, jeżeli nie udowodni, że to stało się w wyniku działania siły wyższej lub poprzez takie właściwości rzeczy o których w czasie przyjmowania rzeczy nie wiedział i nie mógł wiedzieć lub w związku z umyślnym działaniem, bądź dużą nieostrożnością składającego.

3. Przechowawca/ przechowujący odpowiada za straty (braki) lub uszkodzenie rzeczy po zakończeniu terminu przechowywania wyłącznie w przypadku wykrycia umyślnego działania lub dużej nieostrożności.

Artykuł 951. Pokrycie szkód wyrządzonych składającemu

1. Szkody wyrządzone składającemu poprzez utratę ( braki) lub uszkodzenie rzeczy pokrywa przechowawca:

1) w przypadku utraty (braku) rzeczy – w rozsądnej jej wartości;

2) w przypadku uszkodzenia rzeczy – w rozsądnej sumie o którą pomniejszyła się jej wartość.

2. W przypadku uszkodzenia rzeczy jej jakość zmniejszyła się na tyle , że nie może być wykorzystana zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem, składający posiada prawo do odmowy przyjęcia tej rzeczy i żądania od przechowawcy zwrotu jej wartości.

Artykuł 952. Pokrycie szkód wyrządzonych przechowawcy

1. Składający zobowiązany jest do pokrycia przechowawcy kosztów wyrządzonych właściwościami rzeczy przekazanej na przechowanie, jeżeli przechowawca przyjmując ja na przechowanie nie wiedział i nie mógł wiedzieć o tych właściwościach.

Artykuł 953. Zwrot rzeczy na żądanie składającego

1. Przechowawca zobowiązany jest na pierwsze żądanie składającego do zwrotu rzeczy, nawet wówczas gdy termin jej przechowywania nie został zakończony.

Artykuł 954. Przechowanie na podstawie przepisów prawa

1. Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się w przypadku przechowywania dokonywanego na podstawie przepisów prawa, jeżeli przepisami prawa nie przewidziano inaczej.

Artykuł 955. Stosowanie ogólnych regulacji o przechowywaniu dotyczącego poszczególnych jego rodzajów

1. Regulacje Paragrafu 1 niniejszego Tytułu stosuje się do poszczególnych rodzajów przechowywania, jeżeli postanowieniami niniejszego Kodeksu o poszczególnych rodzajach przechowywania lub przepisami prawa nie przewidziano inaczej.

§ 2. Przechowywanie w składzie towarowym

Artykuł 956. Określenie składu towarowego

1. Składem towarowym jest organizacja która przechowuje towar i świadczy usługi związane z przechowywaniem w oparciu o prowadzoną działalność przedsiębiorczą.

2. Skład towarowy jest składem ogólnego użytku , jeżeli zgodnie z przepisami prawa, innymi aktami normatywno-prawnymi lub w zezwoleniu (licencji) zobowiązany jest do przyjmowania towarów od dowolnej osoby.

Artykuł 957. Umowa przechowywania w składzie

1. Zgodnie z umową przechowywania skład towarowy zobowiązuje się za odpłatnością do przechowywania towaru przekazanego przez składającego i do zwrócenia go w stanie nienaruszonym.

2. Umowa przechowywania zawarta ze składem ogólnego użytkowania jest umową publiczną.

3. Umowa przechowywania w składzie zawierana jest w formie pisemnej. Pisemną formę umowy przechowywania w składzie uważa się za zachowana, jeżeli przyjęcie towaru do składu towarowego zostało potwierdzone dokumentami składowania.

Artykuł 958. Przechowywanie rzeczy oznaczonych jednorodnymi cechami z prawem dysponowania nimi

1. W przypadku, gdy skład towarowy posiada prawo do dysponowania rzeczami określonymi rodowitymi cechami, w stosunkach stron stosuje się postanowienia o umowie pożyczki, a czas i miejsce zwrotu towarów określa się ogólnymi postanowieniami o przechowywaniu.

Artykuł 959. Przegląd towaru

1. Skład towarowy zobowiązany jest na własny koszt do dokonania przeglądu towaru w czasie jego przyjęcia na przechowanie w celu określenia jego ilości i stanu zewnętrznego.

2. Skład towarowy zobowiązany jest do udzielania składającemu możliwości przeglądu towaru lub jego wzorów w przeciągu całego czasu przechowywania, a jeżeli przedmiotem przechowywania jest rzecz oznaczona rodowitymi cechami - do pobrania prób i podjęcia koniecznych działań dla zabezpieczenia jego nienaruszalności.

3. Skład towarowy lub składający przy zwrocie towaru posiada prawo do jego przeglądu i kontroli jakości. Koszty związane z przeglądem rzeczy ponosi strona żądająca przeglądu i kontroli.

W przypadku, gdy przy zwrocie towar nie został wspólnie obejrzany lub skontrolowany przez skład i skła-dającego, przechowawca posiada prawo do zgłoszenia braków lub uszkodzenia towaru w formie pisemnej jednocześnie z jego otrzymaniem, a braki i uszkodzenia które nie mogły być wykryte w zwyczajny sposób przyjmowania towaru – w terminie 3-ch dni od dnia otrzymania.

W przypadku braku zgłoszenia ze strony składającego uważa się , że skład towarowy zwrócił towar zgodnie z warunkami umowy.

Artykuł 960. Zmiana warunków przechowywania i stan towaru

1. W przypadku, gdy dla zabezpieczenia nienaruszalności towaru potrzebna jest niezwłoczna zmiana jego przechowywania, skład towarowy zobowiązany jest do samodzielnego podjęcia odpowiednich wymaganych przedsięwzięć i do powiadomienia o nich składającego.

2. W przypadku wykrycia uszkodzeń towaru skład zobowiązany jest do bezzwłocznego sporządzenia aktu i tego dnia do powiadomienia o tym składającego.

Artykuł 961. Dokumenty składu

1. Skład towarowy na potwierdzenie przyjęcia towaru wydaje jeden z niżej podanych dokumentów:

- dowód składu;

- proste świadectwo składu;

- podwójne świadectwo składu.

1. Towar przyjęty na przechowanie na podstawie prostego lub podwójnego świadectwa składu, może być przedmiotem zastawu przez okres przechowywania towaru na podstawie zastawu tego świadectwa.

Artykuł 962. Podwójne świadectwo składu

1. Podwójne świadectwo składa się z dwóch części – świadectwa składu i zastawnego świadectwa (warrant), które mogą być odłączone jedno od drugiego.

2. Każda z dwóch części podwójnego świadectwa składu posiada jednakowe oznaczenia:

1) nazwa i miejsce składu towarowego który przyjął towar na przechowanie;

2) numer świadectwa według rejestru składu towarowego;

3) nazwę osoby prawnej lub nazwisko osoby fizycznej od której przyjęto towar na przechowywanie, jej siedzibę lub miejsce zamieszkania;

4) nazwę i ilość przyjętego do przechowywania towaru – jednostka miary i /lub miejsc towarowych i/lub miarę (waga, objętość) towaru;

5) termin na który przyjęto towar na przechowywanie lub uwaga o tym, że towar został przyjęty na przechowywanie do chwili zapytania;

6) wysokość opłaty za przechowywanie lub taryfy na podstawie których jest naliczana oraz zasady jej zapłaty;

7) data wydania świadectwa.

Każda z dwóch części podwójnego świadectwa powinna również zawierać identyczne podpisy osoby upoważnionej i pieczątkę składu towarowego.

3. Dokument nie odpowiadający wymogom niniejszego artykułu , nie jest podwójnym świadectwem składu.

Artykuł 963. Prawa zarządcy świadectwa składu i zastawu

1. Zarządzający świadectwem składu i zastawu posiada prawo do dysponowania towarem przechowywanym w składzie towarowym.

2. Zarządzający wyłącznie świadectwem składu posiada prawo do dysponowania towarem, lecz ten towar nie może być wzięty ze składu do chwili zapłaty kredytu wydanego na podstawie świadectwa zastawu.

3. Zarządzający wyłącznie świadectwem zastawu posiada prawo zastawu towaru na wartość odpowiadającej sumie kredytu i % za korzystanie z niego. W przypadku zastawu towaru uwaga o tym nanoszona jest na świadectwo składu.

Artykuł 964. Przekazanie świadectwa składu i zastawu

1. Świadectwa składu i zastawu mogą być przekazywane razem lub odrębnie za przekazywanymi napisami.

Artykuł 965. Proste świadectwo składu

1. Proste świadectwo składu wydawane jest na okaziciela.

2. Proste świadectwo składu zawiera informacje określone w pkt 1,2,4,7 i ust. 9 części 2 art. 962 niniejszego Kodeksu, a także uwagę o tym , że zostało wydane na okaziciela.

3. Dokument nie odpowiadający wymogom niniejszego artykułu nie jest prostym świadectwem składu.

Artykuł 966. Wydanie towaru na podstawie podwójnego świadectwa składu

1. Skład towarowy wydaje towary zarządzającemu świadectwem składu i zastawu (podwójnym świadectwem składu) wyłącznie w zamian za obydwa świadectwa łącznie.

2. Zarządzający świadectwem składu, który nie posiada świadectwa zastawu, lecz zapłacił sumę wskazanym na nim długu, skład wydaje towar wyłącznie w zamian za świadectwo składu i pod warunkiem przekazania łącznie z nim dowodu o spłacie całej sumy długu wynikającego ze świadectwa zastawu.

Skład towarowy który wydał towar posiadającemu świadectwa składu, który nie posiada świadectwa zastawu i nie zapłacił sumy długu z niego odpowiada przed zarządzającym świadectwem zastawu za płatność całej sumy zabezpieczonym nim.

3. Posiadacz świadectwa składu i zastawu posiada prawo do żądania wydania towaru w częściach. Przy czym w zamian za pierwotne świadectwa wydaje się mu nowe świadectwa na towar pozostający na składzie.

§ 3. Specjalne rodzaje przechowywania

Artykuł 967. Przechowywanie rzeczy w lombardzie

1. Umowa przechowywania rzeczy przyjętej do lombardu od osoby fizycznej sporządzana jest poprzez wydanie imiennego dowodu.

2. Cena rzeczy określana jest za porozumieniem stron.

3. Lombard zobowiązany jest do ubezpieczenia na rzecz składającego na koszt własny rzeczy przyjętej do przechowania, przyjmując pełną wartość jej wyceny.

Artykuł 968. Sprzedaż rzeczy nie zabranej przez składającego

1. Rzecz, którą składający nie odebrał z lombardu po upływie 3 miesięcy od upływu zakończenia terminu umowy przechowywania, może być sprzedana przez lombard według trybu przewidzianego przepisami prawa.

2. Wraz z sumą sprzedaży uzyskanej ze sprzedaży rzeczy wliczana jest opłata za przechowywanie i inne płatności, które należy przekazać do lombardu. Pozostała suma sprzedaży zwracana jest składającemu.

Artykuł 969. Przechowywanie wartości w banku

1. Bank może przyjąć do przechowywania dokumenty, papiery wartościowe, drogocenne metale, kamienie, inne kosztowności i wartości.

2. Bank może być upoważniony przez składającego do dokonania czynności prawnych z papierami wartościowymi przyjętymi do przechowywania.

3. Zawarcie umowy przechowywania wartości w banku potwierdzane jest wydaniem przez bank składającemu imiennego dokumentu, którego przedłożenie stanowi podstawę do zwrotu składającemu cenności.

Artykuł 970. Umowa o udostępnienie przez bank indywidualnego sejfu chronionego przez bank

1. Bank może przekazać składającemu indywidualny sejf bankowy (jego część lub specjalne pomieszczenie) do przechowywania w nim wartości i prac z nimi.

2. Bank wydaje składającemu klucz od sejfu, kartę identyfikującą składającego, inny znak lub dokument potwierdzający prawo jego posiadacza do dostępu do sejfu i otrzymania z niego wartości.

3. Bank przyjmuje od składającego wartości, kontroluje ich zamieszczanie w sejfie i otrzymanie z sejfu.

Artykuł 971. Umowa o udostępnienie indywidualnego sejfu bankowego nie chronionego przez bank

1. W umowie o udzielenie osobie sejfu bankowego bez odpowiedzialności banku za zawartość sejfu stosuje się regulacje niniejszego Kodeksu o majątkowym najmie (dzierżawie).

Artykuł 972. Przechowywanie rzeczy w przechowalniach organizacji, przedsiębiorstw transportu

1. Przechowalnie ogólnego użytku będące przekazane organizacji, przedsiębiorstwom transportu, zobowiązane są do przyjęcia na przechowanie rzeczy pasażerów i innych osób niezależnie od posiadania przez nich dokumentów na przejazd.

2. Na potwierdzenie przyjęcia rzeczy do przechowywania do przechowalni (poza automatycznymi przechowalniami) składającemu wydaje się dowód lub żeton z numerem.

3. Szkody wyrządzone składającemu na wskutek utraty, braku lub uszkodzenia rzeczy

zdanej do przechowalni, pokrywane są w przeciągu doby z chwilą przedstawienia żądania o jej pokrycie w wysokości sumy wyceny rzeczy dokonywanej przy przekazaniu jej do przechowania.

4. Termin w przeciągu którego przechowalnia zobowiązana jest do przechowywania rzeczy określa się według zasad wydawanych zgodnie z kodeksami transportowymi (statutami) lub w porozumieniu stron.

W przypadku, gdy strona nie zabrała rzeczy w określonym terminie, przechowalnia zobowiązana jest do przechowywania jej w przeciągu 3 miesięcy. Po upływie tego terminu rzecz może byc sprzedana według trybu określonego przepisami prawa.

5. W przypadku utraty dowodu lub żetonu z numerem rzecz zdana do przechowalni wydaje się składającemu po przedstawieniu dowodów przynależności do niego tej rzeczy.

6. W umowach przechowywania rzeczy w automatycznych przechowalniach stosuje się postanowienia niniejszego Kodeksu o majątkowym najmie (dzierżawie).

Artykuł 973. Przechowywanie rzeczy w szatni organizacji

1. W przypadku, gdy rzecz została zdana do szatni organizacji przechowującym jest ta organizacja.

Przechowawca rzeczy zdanej do szatni, niezależnie od tego czy przechowywanie jest za odpłatnością czy bezpłatne, zobowiązany jest podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu zabezpieczenia nietykalności rzeczy.

2. Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się w przypadku przechowywania odzieży wierzchniej, głównych ubiorów w miejscach specjalnego wydzielenia do tego, w zakładach ochrony zdrowia i innych zakładach.

Artykuł 974. Przechowanie rzeczy pasażerów w czasie przewozu

1. Przewoźnik zobowiązany jest do zabezpieczenia nienaruszalności waliz ( toreb), osobistych rzeczy pasażera (poza drogocennymi rzeczami i pieniędzmi) , które pasażer przewozi w wydzielonym miejscu.

Artykuł 975. Przechowanie rzeczy w hotelu

1. Hotel odpowiada za nienaruszalność rzeczy wniesionych przez osobę do hotelu, która zamieszkuje w nim. Rzecz uważa się za wniesiona do hotelu jeżeli została przekazana pracownikowi hotelu lub znajduje się w wydzielonym dla osoby pomieszczeniu.

2. Hotel odpowiada za utratę pieniędzy, innych wartości (papierów wartościowych, kosztowności) wyłącznie pod warunkiem , że zostały odrębnie przekazane hotelowi do przechowywania.

3. W przypadku utraty, bądź uszkodzenia rzeczy osoba zobowiązana jest niezwłocznie powiadomić o tym hotel.

W przypadku, gdy do zakończenia pobytu osoba nie przedstawiła własnego żądania do hotelu, uważa się, że jej rzeczy nie były utracone, bądź uszkodzone.

4. Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się do przechowywania rzeczy osób fizycznych w zbiorowych miejscach zamieszkania, motelach, budynkach odpoczynku, pensjonatach, sanatoriach i innych organizacjach w pomieszczeniach których osoba tymczasowo zamieszkuje.

Artykuł 976. Przechowywanie rzeczy stanowiącej przedmiot sporu

1. Dwie lub więcej osób pomiędzy którymi powstał spór o prawo do rzeczy, mogą przekazać tą rzecz osobie trzeciej która bierze na siebie obowiązek po rozstrzygnięciu sporu zwrócić rzecz osobie określonej na podstawie orzeczenia sądu lub po uzgodnieniu przez wszystkie osoby między którymi toczył się spór.

2. Rzecz będąca przedmiotem sporu może być przekazana na przechowywanie na podstawie orzeczenia sądu.

Przechowawcą w tym przypadku może być osoba wyznaczona przez sąd lub osoba wyznaczona w porozumieniu stron między którymi trwa spór. Rzecz przekazywana jest do przechowywania innej osobie za jej zgodą, jeżeli inaczej nie przewidziano przepisami prawa.

Przechowawca posiada prawo do zapłaty przez osoby między którymi powstał spór.

Artykuł 977. Przechowywanie środków transportu

1. W przypadku, gdy przechowywaniem środków transportu zajmuje się podmiot działalności przedsiębiorczej, umowa taka jest publiczną.

2. W umowie przechowywania środka transportu w boksach i garażach, na specjalnych parkingach przechowawca zobowiązuje się do niedopuszczenia do nich innych osób i do wdania środka transportu na pierwsze żądanie składającego.

Umowa przechowania środka transportu obejmuje także stosunki między spółdzielniami garażowo – budowlanymi, bądź garażowymi i ich członkami, jeżeli inaczej nie przewidziano przepisami prawa lub w statucie spółdzielni.

Przyjęcie środka transportu na przechowanie potwierdzane jest dowodem (numerem, żetonem).

1.W umowie ochrony ochraniający będący podmiotem działalności przedsiębiorczej

zobowiązuje się do zabezpieczenia nietykalności osoby bądź majątku którego ochrania.

2. Zarządzający takim majątkiem lub osoba którą ochraniają zobowiązana jest do

wykonywania przewidzianych w umowie zasad osobistego bezpieczeństwa i bezpieczeństwa majątkowego oraz każdego miesiąca do zapłaty ochraniającemu określonej zapłaty.

Artykuł 979. Umowa ubezpieczenia

1. W umowie ubezpieczenia jedna strona (ubezpieczyciel) zobowiązuje się w razie zajścia określonego zdarzenia (ubezpieczonego wypadku) do wypłaty określonej w umowie sumy pieniędzy drugiej stronie (ubezpieczonemu) lub innej osobie (wypłata ubezpieczona), a ubezpieczający zobowiązuje się do opłat kwoty ubezpieczenia i wykonywania innych warunków umowy.

Artykuł 980. Przedmiot umowy ubezpieczenia

1. Przedmiotem umowy ubezpieczenia mogą być interesy majątkowe zgodne z przepisami prawa i powiązane z:

1) życiem, zdrowiem, zatrudnieniem i zabezpieczeniem emerytalnym (ubezpieczenie osobiste);

2) zarządzaniem, korzystaniem i dysponowaniem majątkiem (ubezpieczenie majątkowe);

3) pokrycie szkód wyrządzonych ubezpieczonemu (ubezpieczenie odpowiedzialności).

Artykuł 981. Forma umowy ubezpieczenia

1. Umowa ubezpieczenia sporządzana jest w formie pisemnej.

Umowa ubezpieczenia może być zawarta poprzez wydanie przez ubezpieczyciela ubezpieczonemu świadectwa ubezpieczenia (polisa, certyfikat).

2. W przypadku nie zachowania pisemnej formy umowy ubezpieczenia umowa taka jest nikczemna.

Artykuł 982. Istotne warunki umowy ubezpieczenia

1. Istotnymi warunkami umowy ubezpieczenia jest przedmiot umowy ubezpieczenia, ubezpieczony wypadek, wysokość sumy pieniężnej w granicach której ubezpieczyciel zobowiązany jest dokonać wypłaty w razie nastąpienia wypadku ubezpieczonego (suma ubezpieczenia), wysokość wypłaty ubezpieczenia i terminy jej spłaty, czas trwania umowy i inne warunki określone aktami prawa cywilnego.

Artykuł 983. Moment nabrania ważności umowy ubezpieczenia

1. Umowa ubezpieczenia nabiera mocy prawnej z chwilą dokonania przez ubezpieczonego pierwszej płatności ubezpieczenia, jeżeli w umowie nie przewidziano inaczej.

Artykuł 984. Strony w umowie ubezpieczenia

1. Ubezpieczycielem jest osoba prawna specjalnie utworzona do prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i która otrzymała według określonego trybu licencję na prowadzenie działalności ubezpieczeniowej.

Warunki jakie powinien spełniać ubezpieczyciel, tryb licencjonowania ich działalności i sprawowania nadzoru państwowego z działalności ubezpieczeniowej określone są odrębnymi przepisami prawa.

2. Ubezpieczonym może być osoba fizyczna i prawna.

Artykuł 985. Zawieranie umów ubezpieczenia na rzecz osób trzecich

1. Ubezpieczający posiada prawo do zawierania z ubezpieczycielem umowy na rzecz osoby trzeciej, której ubezpieczyciel zobowiązany jest do wypłaty ubezpieczenia w przypadku osiągnięcia przez nią określonego wieku lub w razie wystąpienia określonego wypadku.

2. Ubezpieczający posiada prawo w czasie zawierania umowy ubezpieczenia do określenia osoby fizycznej lub prawnej do otrzymania wypłaty ubezpieczenia (nabywca ubezpieczenia), a także do zmiany ich do chwili nastąpienia ubezpieczonego wypadku, jeżeli w umowie ubezpieczenia nie przewidziano inaczej.

3. Szczegółowe zasady zawierania umów ubezpieczenia na rzecz osób trzecich określone są postanowieniami przepisów prawa.

Artykuł 986. Współubezpieczenie

1. Za zgodą ubezpieczyciela przedmiotem umowy ubezpieczenia mogą być ubezpieczeni jedna umowa ubezpieczenia kilku ubezpieczonych (współubezpieczenie) z określeniem praw i obowiązków każdego z ubez-pieczonych.

2. W porozumieniu między ubezpieczającymi i ubezpieczycielem jedne z ubezpieczających może reprezentować wszystkich innych współubezpieczonych w stosunkach ze ubezpieczycielem pozostając odpowiedzial-nym przed nim w wysokości własnych części.

Artykuł 987. Umowa zmiany ubezpieczenia

1. W umowie zmiany ubezpieczenia ubezpieczający który zawarł umowę ubezpieczenia, ubezpiecza innego ubezpieczającego ryzyko wykonania części własnych obowiązków przed ubezpieczycielem.

2. Ubezpieczający który zawarł umowę zmiany ubezpieczenia, pozostaje odpowiedzialnym przed ubezpieczy-cielem w pełnym zakresie zgodnie z umową ubezpieczenia.

Artykuł 988. Obowiązki ubezpieczyciela

1. Ubezpieczyciel zobowiązany jest do:

1) zapoznania ubezpieczającego z warunkami i zasadami ubezpieczenia;

2) w przeciągu dwóch dni roboczych jak tylko wstanie sie wiadomo o nastąpieniu ubezpieczonego wypadku, podjęcia działań do sporządzenia wszystkich wymaganych dokumentów do terminowej wypłaty ubezpieczenia ubezpieczającemu;

3) w razie wystąpienia ubezpieczonego wypadku do dokonania wypłaty ubezpieczenia w terminie określonym w umowie.

Wypłata ubezpieczona umową osobistego ubezpieczenia dokonywana jest niezależnie od sum wypłacanych przez państwowe ubezpieczenie socjalne, zabezpieczenie socjalne, a także od wypłaty szkód.

Ubezpieczeniowa wypłata na podstawie umowy ubezpieczenia majątkowego i odpowiedzialności (odszkodowanie ubezpieczeniowe) nie może przekroczyć wysokości realnych szkód. Inne szkody uważa się za ubezpieczone, jeżeli taka możliwość została przewidziana w umowie.

Wypłata ubezpieczeniowa na podstawie umowy majątkowego ubezpieczenia dokonywana jest przez ubezpieczyciela w granicach ubezpieczonych sum, określonych granicach wartości majątku w chwili zawarcia umowy.

4) wypłaty kosztów poniesionych przez ubezpieczającego w przypadku wystąpienia ubezpieczonego wypadku w celu zapobiegania lub zmniejszenia kosztów, jeżeli taka możliwość została przewidziana w umowie;

5) na wniosek ubezpieczającego w przypadku podjęcia przez ubezpieczonego działań zmniejszających ryzyko ubezpieczenia lub w przypadku zwiększenia wartości majątku zmieniając z nim umowę ubezpieczenia;

6) nie upowszechniania informacji o ubezpieczającym i jego stanie majątkowym, poza przypadkami określonymi przepisami prawa.

2. W umowie ubezpieczenia mogą być również przewidziane inne obowiązki ubezpieczyciela.

Artykuł 989. Obowiązki ubezpieczającego

1. Ubezpieczający zobowiązany jest do:

1) terminowego wnoszenia płatności ubezpieczenia (wniosków, premii) w wysokości określonej w umowie;

2) w czasie zawarcia umowy ubezpieczenia do przekazania ubezpieczycielowi informacji o wszystkich wiadomych mu okolicznościach mających istotne znaczenie dla oceny ryzyka ubezpieczeniowego i do informowania o wystąpieniu dowolnych zmian ryzyka ubezpieczeniowego;

3) w czasie zawierania umowy ubezpieczenia do powiadomienia ubezpieczyciela o innych umowach ubezpieczenia zawartymi dotyczącymi obiektu który ubezpiecza się.

W przypadku, gdy ubezpieczający nie powiadomił ubezpieczyciela o tym, że obiekt jest już ubezpieczony nowa umowa ubezpieczenia jest nikczemna.

4) podejmowania działań zapobiegających szkodom wyrządzonych nastąpieniem wypadku ubezpieczonego i ich zmniejszenia;

5) powiadomienia ubezpieczyciela o wystąpieniu wypadku ubezpieczonego w terminie określonym w umowie.

2. W umowie ubezpieczenia mogą być określone inne obowiązki ubezpieczającego.

Artykuł 990. Warunki i zasady dokonywania wypłaty ubezpieczonej

1. Ubezpieczyciel dokonuje wypłaty ubezpieczenia zgodnie z warunkami umowy na podstawie wniosku ubezpieczonego (jego następcy prawnego) lub innej osoby określonej w umowie, akcie ubezpieczenia (certyfikat awaryjny).

2. Akt ubezpieczenia (awaryjny certyfikat) sporządza ubezpieczyciel lub upoważniona przez niego osoba w formie określonej przez ubezpieczyciela.

Artykuł 991. Odmowa wypłaty ubezpieczenia

1. Ubezpieczyciel posiada prawo do odmowy wypłaty ubezpieczenia w przypadku, gdy:

1) umyślnych działań ze strony ubezpieczonego lub osoby na rzecz której zawarto umowę ubezpieczenia, jeżeli zostały skierowane na spowodowanie wypadku ubezpieczonego, poza działaniami związanymi z wyko-nywaniem przez nich obowiązku obywatelskiego, bądź służbowego, obrony koniecznej (bez przekraczania jej granic), lub dla ochrony majątku, życia, zdrowia, czci, godności i renomy biznesowej.

2) dokonanie przez ubezpieczonego lub osobę na rzecz której zawarto umowę ubezpieczenia umyślnego przestępstwa doprowadzającego do wypadku ubezpieczonego;

3) złożenie przez ubezpieczającego nieprawdziwych informacji o obiekcie ubezpieczenia lub o fakcie wystąpienia wypadku ubezpieczonego;

4) uzyskania przez ubezpieczonego pełnego odszkodowania szkód z umowy ubezpieczenia majątkowego od osoby która ich wyrządziła;

5) nieterminowego powiadomienia przez ubezpieczającego bez poważnych do tego przyczyn o wystąpieniu ubezpieczonego wypadku lub stworzeniu przeszkód ubezpieczycielowi w określaniu okoliczności , charakteru i wysokości szkód.

6) wystąpienie innych okoliczności określonych przepisami prawa.

2. W umowie ubezpieczenia mogą być przewidziane inne podstawy do odmowy dokonania wypłaty ubezpieczenia, jeżeli są zgodne z przepisami prawa.

3. Decyzje ubezpieczyciela o odmowie dokonania wypłaty ubezpieczenia powiadamia się ubezpieczającego w formie pisemnej z umotywowaniem przyczyn odmowy.

Artykuł 992. Odpowiedzialność ubezpieczyciela

1. W przypadku nie dokonania wypłaty przez ubezpieczyciela ubezpieczającemu lub innej osobie wypłaty ubezpieczenia, ubezpieczyciel zobowiązany jest do zapłaty kary w wysokości określonej w umowie lub przepisami prawa.

Artykuł 993. Przejście do ubezpieczyciela praw ubezpieczonego dotyczących osoby odpowie-dzialnej za wyrządzone szkody

1. Na ubezpieczyciela, który dokonał wypłaty ubezpieczonego odszkodowania na podstawie umowy majątkowego ubezpieczenia w granicach faktycznych kosztów przechodzi prawo roszczenia, które ubezpieczający lub inna osoba otrzymała wypłatę ubezpieczenia na osobę odpowiedzialną za wyrządzone szkody.

Artykuł 994. Zmiana ubezpieczającego – osoby fizycznej w umowie ubezpieczenia

1. W przypadku śmierci ubezpieczonego który zawarł umowę ubezpieczenia majątkowego, jego prawa i obowiązki przechodzą na osoby które otrzymały majątek w spadku.

W innych przypadkach prawa i obowiązki ubezpieczającego mogą przejść na osoby trzecie wyłącznie za zgodą ubezpieczyciela, jeżeli w umowie ubezpieczenia nie przewidziano inaczej.

2. W przypadku śmierci ubezpieczonego, który zawarł umowę osobistego ubezpieczenia na rzecz osoby trzeciej, jego prawa i obowiązki mogą przejść na tą osobę lub na osoby, które zgodnie z przepisami prawa nałożono obowiązki dotyczące praw i interesów ubezpieczonej osoby.

Artykuł 995. Skutki likwidacji osoby prawnej – ubezpieczyciela

1. W przypadku, gdy osoba prawna - ubezpieczyciel ulega likwidacji i zostaje wyznaczony jej następca prawny, prawa i obowiązki ubezpieczyciela przechodzą na następcę prawnego.

Artykuł 996. Skutki uznania ubezpieczonego – osoby fizycznej niezdolnej do czynności prawnych lub ograniczenia jej zdolności do czynności cywilnych

1. Prawa i obowiązki ubezpieczonego – osoby fizycznej uznanej przez sąd za niezdolną do czynności prawnych, sprawuje jej opiekun do chwili uznania osoby za zdolną do czynności prawnych.

Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności osoby fizycznej uznanej przez sąd za niezdolna do czynności prawnych zostaje rozwiązana z chwilą uznania osoby za niezdolna do czynności prawnych.

2. Ubezpieczony – osoba fizyczna której zdolność cywilna została ograniczona przez sąd, wykonuje własne prawa i obowiązki ubezpieczonego wyłącznie za zgodą opiekuna.

Artykuł 997. Zawieszenie umowy ubezpieczenia

1. Umowa ubezpieczenia ulega rozwiązaniu w przypadkach określonych w umowie i przepisami prawa.

2. W przypadku, gdy ubezpieczający przekroczył wniesienie opłaty ubezpieczenia i nie zapłacił jej w terminie 10 dni roboczych po przedstawieniu przez ubezpieczyciela pisemnego wezwania do zapłaty opłaty ubezpie-czenia, ubezpieczyciel może rozwiązać umowę ubezpieczenia, jeżeli w umowie nie przewidziano inaczej.

Ubezpieczyciel i ubezpieczający może rozwiązać umowę ubezpieczenia w innych przypadkach określonych w umowie.

3. Ubezpieczyciel i ubezpieczający zobowiązany jest do powiadomienia drugiej strony o zamiarze rozwiązania umowy w terminie nie przekraczającym 3 dni do chwili zerwania umowy, jeżeli w umowie nie przewidziano inaczej.

Ubezpieczający nie posiada prawa do zerwania umowy osobistego ubezpieczenia bez zgody ubezpieczyciela który nie dopuszcza naruszenia umowy, jeżeli w umowie lub przepisami prawa nie przewidziano inaczej.

4. W przypadku , gdy ubezpieczający zerwał umowę ubezpieczenia (poza umową ubezpieczenia życia), ubezpieczyciel zwraca mu płatności za ubezpieczenie za okres pozostały do zakończenia terminu umowy, z uwzględnieniem normatywnych kosztów na prowadzenie sprawy określonych przy rozliczeniu taryfy ubezpie-czeniowej i faktycznie dokonanych ubezpieczającemu wypłat ubezpieczeniowych.

W przypadku, gdy zerwanie umowy ubezpieczającego umotywowana jest naruszeniem warunków umowy, ubezpieczyciel zwraca ubezpieczającemu zapłaconą przez niego opłatę ubezpieczeniową w całości.

5. W przypadku, gdy ubezpieczyciel zerwał umowę ubezpieczenia (poza umową ubezpieczenia życia), ubezpieczyciel zwraca ubezpieczającemu zapłaconą płatność ubezpieczenia w całości.

W przypadku odmowy ubezpieczyciela na wskutek nie wykonania przez ubezpieczonego warunków umowy, ubezpieczyciel zwraca ubezpieczonemu opłaty ubezpieczenia za okres pozostały do zakończenia terminu umowy, z uwzględnieniem kosztów normatywnych na prowadzenie sprawy określonych przy rozliczeniu taryfy ubezpieczenia i faktycznie dokonanych wypłat ubezpieczenia.

Skutki zerwania umowy ubezpieczenia życia określane są przepisami prawa.

6. W przypadku, gdy ubezpieczyciel lub ubezpieczający zerwał umowę ubezpieczenia, umowa ulega rozwiązaniu.

Artykuł 998. Nieważność umowy ubezpieczenia

1. Umowa ubezpieczenia jest nikczemna lub uznaje się za nieważna w przypadkach określonych w niniejszym Kodeksie.

Umowę ubezpieczenia sąd uznaje za nieważną w przypadku, gdy:

1) zawarto ją po nastąpieniu wypadku ubezpieczenia;

2) obiektem umowy ubezpieczenia jest majątek podlegający konfiskacie.

2. Skutki nieważności umowy ubezpieczenia określa się zgodnie z postanowieniami o nieważności czynności prawnych określonych w niniejszym Kodeksie.

1. Przepisami prawa może być przewidziany obowiązek osoby fizycznej lub prawnej byc ubezpieczycielem życia, zdrowia, majątku lub odpowiedzialności przed innymi osobami na koszt własny, bądź na koszt zainteresowanej osoby (ubezpieczenie obowiązkowe).

2. W stosunkach wynikających z obowiązku ubezpieczenia , stosuje się postanowienia niniejszego Kodeksu, jeżeli aktami prawa cywilnego nie przewidziano inaczej.